Afscheidnemen valt De Croock zwaar
18 april 2005
Hoek 1
De vreugde was oprecht. Steven de Croock, die tegen Dovo wederom maar een handvol minuten speeltijd kreeg, stortte zich na de 2-0-zege van Hoek in Veenendaal in het feestgedruis en bracht met zijn ploegmakkers een ode aan de meegereisde fans van de Zeeuws-Vlaamse hoofdklasser. Terwijl de middenvelder toch reden heeft om zoveel uitbundige vrolijkheid te mijden.
Nog even en de 26-jarige De Croock is immers niet meer te bewonderen in het blauw-wit van Hoek. Uit vrije wil, maar toch ook een beetje gedwongen. Omdat hij het slachtoffer is van het systeem dat trainer Eric Tetaert voor ogen staat. „Maar ik ben wel blij met deze zege“, sprak De Croock nadat de ereronde van Hoek er op zat. „Ik zit echt niet op de bank in de hoop dat de ploeg verliest.“
Al zouden weinigen hem dat echt kwalijk nemen als hij dat stiekem toch deed. De Croock bewees vorig seizoen een meerwaarde te kunnen zijn voor Hoek, maar viel deze jaargang tussen wal en schip. Eerst maakten blessures hem het spelen onmogelijk en toen hij eenmaal fit was, bleek de vervanging van trainer Johan Ballegeer door Tetaert niet in zijn voordeel te werken. „De trainer ziet mij alleen als rechtsbuiten“, legde De Croock zijn probleem uit. „Dat ben ik niet, ik ben een nummer tien, een spelverdeler. ’Als je op het middenveld wilt voetballen, moet je een bikkelaar worden’ is het enige dat hij mij heeft gezegd. En tja, een bikkelaar ben ik ook al niet, hè.“
Inderdaad. De Aardenburger is meer de man van de fraaie individuele actie, van de subtiele steekpass. Die soms scoort, maar meer nog láát scoren. Maar Tetaert wenst er geen gebruik van te maken. Dus speelt De Croock volgend seizoen vooor het Belgische Evergem, waar hij gezelschap krijgt van ploeggenoot Bart Poppe en ex-Hoek-spits Christophe Wispelaere. „Er zijn genoeg mensen die een vertrek uit het hoofd probeerden te praten. Maar ik wil weer spelen, liefst op de positie die me het best ligt. Dat kan bij Evergem. Al zal het afscheid van Hoek me zwaar vallen. Ik kwam hier met hoge verwachtingen, maar die zijn niet ingelost. Nee, dat neem ik de trainer niet kwalijk. Hij heeft recht op zijn visie, al hield dat voor mij in dat ik voornamelijk was veroordeeld tot toekijken.“
Tegen Dovo deed De Croock dat 78 minuten lang. Hij zag vanaf de bank dat Hoek geen enkele moeite had met de Veenendalers. Zelfs niet nadat Nyim Melki zich zes minuten voor rust vergreep aan Richard Beekink en met een rode kaart werd weggestuurd. „Daar zullen we nog eens een hartig woordje met Nyim over spreken“, zei Eric Tetaert over het natrappen van Melki. „Het was dom, heel dom. Maar nu staat even de vreugde over deze prestatie voorop.“
Hoek rekende vooraf op een zware middag, maar had het alleen na de aftocht van Melki even moeilijk. Toen deelde David Destorme, die negentig minuten lang een boeiend gevecht leverde met Jermaine Holwijn en dat op punten dreigde te verliezen, de knock-out uit.
Holwijn, ex-prof van Volendam en het Engelse Port Vale verslikte zich in de bal en zag zich gedwongen Destorme op de rand van het strafschopgebied neer te leggen. Het was uitstel van executie. De Belg krulde de bal schitterend over de muur en achter de kansloze Dovo-doelman Sander Selhorst: 0-2. Na rust was het tiental van Hoek, dat in de 22e minuut op 0-1 kwam via Djamel Buyse, heer en meester.
Daarmee onttroonde Hoek Dovo als leider in de periodestand en klom op naar de derde plaats op de ranglijst. Daardoor is deelname aan de Amstel Cup dichtbij. Dat werd gevierd met een ode aan de fans. Ook door De Croock. Al valt het naderende afscheid van Hoek hem zwaar.