Analyse

Het is mijn bedoeling om alle feiten en omstandigheden nog eens zuiver en zonder vertroebelende emotie te analyseren. Ongeveer een kwartier voor het einde van de wedstrijd doet zich een opstootje voor tussen de keeper van Scheveningen en ingevallen Hoek-spits Leon van den Ouden. Het beperkt zich tot wat irritaties in de trant van trek- en duwwerk met verbaal geweld tussen twee boze kemphanen. Op dat moment klimmen een aantal Hoek supporters van de H-Side over de omheining, waaronder Bas de S., en trachten zich ermee te bemoeien. Ze worden ondermeer in bedwang gehouden door een corrigerende aanvoerder Frankie Standaert. Om in scheidsrechterlijke termen te spreken is hier sprake van een zware overtreding van deze supporters. Tijdens de wedstrijd heb je werkelijk niets te zoeken op het veld en een dergelijk gedrag is zeer laakbaar en dus niet te tolereren. Onmiddellijk na de wedstrijd op weg naar de kleedkamer lopen eerder genoemde spelers nog altijd tegen elkaar te mekkeren en te provoceren. Voor de deur van de kleedkamer loopt het uit de hand wanneer supporters van Scheveningen slaande bewegingen maken naar Den Ouden, met als gevolg dat het escaleert in een kluwen van spelers, supporters, bestuursleden e.d. Ook Bas de S. staat er opgefokt tussen en moet worden tegengehouden en heeft overduidelijk zijn emoties niet meer in eigen hand. Onmiddellijk in de daaropvolgende week komt het bestuur bijeen om zich te beraden over bovengenoemde geschetste onverkwikkelijke situatie. Resultaat van deze incidentele bestuursvergadering is het volgende besluit: Levenslange schorsing voor Bas de S. Een bestuur van een sportvereniging heeft op grond van het verenigingsrecht en het eigendomsrecht de vrijheid om een dergelijke maatregel te nemen. Factoren die deze strafmaat bepalen: Het verwijtbare gedrag tijdens en na de wedstrijd tegen Scheveningen. Het is evident dat hij al eens eerder een waarschuwing van het bestuur heeft gekregen voor zijn gedrag op het voetbalveld. In deze periode waren er zeer trieste omstandigheden, overlijden van Eddie Breepoel en zoon van penningmeester Leo Breepoel, die het e.e.a. tot een genante en ongepaste vertoning maakte. Vervolgens was er de pers in enerzijds schrijvende vorm (PZC) en anderzijds beeldende vorm (tv van Omroep Zeeland). Dit heeft de beslissing van het bestuur onmiskenbaar beïnvloed. De verslaggeving van de PZC heeft bewust of onbewust ertoe geleid dat er snelle effectieve maatregelen zouden worden genomen. Voorts spraken de beelden voor zich, alhoewel ik hieraan kan toevoegen dat er in de jaren 80 een vechtpartij tussen Hoek- en Arnemuiden supporters is geweest die beduidend ernstiger waren dan deze, alleen er was toen nog geen regionale tv. Ook was het bestuur beducht voor straffen van de KNVB die voeding gaven aan een snel en emotioneel besluit. Factoren die de strafmaat dienen te bepalen en een mildere maatregel rechtvaardigen: Bas de S. is geen vandaal die doelbewust op rotzooi uit is, wel nemen bij hem tijdens een wedstrijd de emoties dusdanige vormen aan dat er grenzen worden overschreden. Hij heeft niemand geslagen, laat staan iemand lichamelijk letsel toegebracht. Een vereniging is onlosmakelijk een onderdeel van de maatschappij en tijdsgeest, daarom aansluiting zoeken bij relevante en acceptabele straffen volgens de normen die gelden voor diezelfde reguliere samenleving is een vereiste. Bezien vanuit dit perspectief is een levenslange schorsing buitensporig. De gevolgen van dit besluit zijn voor de totale vereniging negatief. Door het stilzwijgen en wegblijven van de H-Side is de sfeer aan de Lovenpolder toch een beetje weg. De eerste selectie juicht de gang van zaken ook niet toe. Tenslotte bestaat er sindsdien een gespannen relatie tussen de supportersvereniging De Purperen Hei en het bestuur. Onder het mom van een “win-winsituatie” wil ik pleiten voor alternatieve straf die het volgende kan inhouden: Schorsing van Bas de S. voor het lopende seizoen 2003-2004 en seizoen 2004-2005. Schorsing van dit laatste seizoen kan hij verminderen door achtereenvolgens als vrijwilliger achter de bar in de kantine te gaan staan, zaterdagmorgen jeugdelftallen te fluiten en op woensdag de jonge ouderen te helpen met allerlei klusjes. Conclusie. Je als bestuur kwetsbaar durven opstellen is ook een kwaliteit en in het belang van de totale vereniging en met inachtname van de feiten is een heroverweging van deze heikele situatie onontkoombaar. Eigenlijk ben ik ervan overtuigd dat we gezamenlijk met een goede communicatie er wel uit kunnen komen. Ik wens de supporters(vereniging) en het bestuur veel wijsheid toe voor het nieuwe jaar 2004.