Bentschap al jaren op dood spoor

John Bentschap Knook (28) laat die kant van de typische cultuur bij Hoek langs zich heengaan. Hij is - vooral in deze weken - het meest met zichzelf bezig, nu hij onder Angelo Nijskens een nieuwe rol heeft gekregen in het elftal. Van centrale man achterin naar een positie op het middenveld met aanvallende impulsen. De omzetting heeft de Souburger zichtbaar goed gedaan. De vraag dringt zich vooral nu weer op: wat zou er toch zijn geworden van Bentschap Knook als hij vijf jaar geleden niet brutaal van het veld was geschopt door een onbesuisde tegenstander. Hij vindt het zelf nog altijd een ,,asociale actie``, die zo van invloed is geweest op zijn ontwikkeling. ,,Ik heb daarna nooit meer het niveau van voor die tijd gehaald``, zegt hij, aan de vooravond van weer een derby: de thuiswedstrijd met Hoek tegen Oostkapelle. Het fysieke leed heeft geen sporen nagelaten, geestelijk heeft het hem nooit meer losgelaten. ,,Ik kijk nog elke maandag in de krant hoe hij heeft gespeeld, die jongen die het heeft gedaan``, vertelt hij. ,,Het is een vreemde gewoonte geworden, heel gek. Ik kijk of hij heeft gewonnen, of hij heeft gescoord.`` `Hij`, dat is Jacco Bekenes, toen nog spelend voor Yerseke, nu bij Kapelle. Het incident (op 20 augustus 1995): Kloetinge speelde voor de beker tegen Yerseke. Het stond 6-0 voor Kloetinge, de wedstrijd was eigenlijk al gespeeld, met nog maar drie minuten te gaan. John Bentschap Knook, die laatste man speelde, wilde een bal wegtrappen en zwaaide het rechterbeen ver achteruit. Toen kwam de fatale actie, de onbesuisde tackle van Bekenes, vol op het rechterbeen van Bentschap Knook. De trieste afloop voor de Kloetinge-speler: scheenbeen en kuitbeen gebroken. Hij vertelt zelf: ,,Het was nergens voor nodig dat hij er zo hard en met een gestrekt been inkwam. Ik vond het een asociale actie, hij vond van niet. Hij heeft me een dag later gebeld om te zeggen dat hij er niets aan kon doen, maar geen sorry of zo. Alleen dat het vervelend was. Daar heb ik een slecht gevoel over. Ik ben hem nooit meer tegengekomen, dat is maar goed ook.`` Hoe zou het geweest zijn zonder die tackle? John Bentschap Knook, in die tijd nog met een mooie carrière in het vooruitzicht, is het zich altijd blijven afvragen. Hij geeft toe: ,,Het is een goedkoop excuus om te zeggen: anders had ik misschien wel betaald voetbal gespeeld. Toch zat ik er toen dicht tegenaan, vond ik zelf. Ik was van plan om nog een jaar hoofdklasse te spelen met Kloetinge, als ik dan de kans had gekregen, had ik het gedaan.`` Hij weet één ding zeker: het is nooit meer geworden wat de kenners hem hadden voorspeld. Het heeft bijna een jaar geduurd voordat hij terug was op het veld en nog langer om zijn fysieke kracht terug te krijgen. ,,Mijn laatste jaar bij Kloetinge is nog redelijk geweest``, vindt hij. ,,Het begin bij Hoek ook nog, maar zoals ik voor die beenbreuk speelde, heb ik nooit meer gedaan. Ik zit eigenlijk al een paar jaar op een dood spoor.`` Dat was hem al die tijd ook wel aan te zien bij Hoek. John Bentschap Knook heeft vorig jaar voor zijn doen een matig jaar gehad en dit jaar is het ook weer niet al te sterk begonnen. ,,Het was ook niet meer goedgekomen als Frans Vermeulen was gebleven``, bekent hij. ,,Voor mij kwam het ontslag dus niet slecht uit. Ik heb het plezier in het voetbal teruggekregen met Nijskens, omdat ik eindelijk weer speel waar ik graag wil spelen: achter de spitsen.`` Het is alleen weer even wennen op die positie. En het duurt even voordat hij daar zijn kwaliteiten kan uitspelen: krachtig, goed schot, sterk in de lucht en in duels. ,,Twee, drie jaar achterin spelen, dat heeft natuurlijk gevolgen gehad voor mijn conditie. Ik moet anders voetballen nu, anders bewegen, in een hoger tempo. Ik voel me weer lekker, maar het kan nog veel beter. Ik heb wel eens andere dingen laten zien op die positie: veel meer scoren bijvoorbeeld. Dat heeft Hoek trouwens ook hard nodig. De enige die scoort is Ronald van Sliedregt, daarom zijn we zo kwetsbaar.`` Met de voor Hoek zo typische cultuur, die zo anders is dan bij Kloetinge, heeft hij leren leven. Dat er de ene week weer een nieuwe Belg komt testen en de andere week drie Brazilianen? ,,Ik kijk er niet meer van op, het is nog nooit anders geweest hier. Dan denk ik: daar komt er weer één, het zal wel weer niks worden. Geert van Eenoo is de enige geweest die echt iets kon toevoegen. Ik laat het maar een beetje langs me heengaan. Ze komen en gaan, worden getest en gaan vanzelf weer weg.`` ,,Ik kan het goed met de Belgen vinden hoor, maar ze zijn anders dan wij. Ze zeggen niet zo gauw wat er op hun hart ligt. Dat is nog maar eens gebleken toen Vermeulen de greep op de groep kwijt was geraakt. Dat ging van kwaad tot erger. Erwin van Wingen is de enige geweest die hardop zei wat er mis was. Hij kreeg heel Hoek over zich heen, maar had wel gelijk.`` John Bentschap Knook is aan zijn derde jaar bezig in Hoek en kijkt kort na de winterstop of hij er nog een jaar aan toevoegt. Dat hangt in de eerste plaats af van de situatie thuis. Zijn vrouw Nanon Doeland, bekend als basketbalster, verwacht in februari de eerste baby. En in zijn werk als adviseur bij het schildersbedrijf Sikkens zijn ook mutaties op komst. ,,Het zou kunnen dat ik cursussen moet gaan volgen en het is niet onmogelijk dat ik op een andere locatie terecht kom.`` ,,Het wordt allemaal anders, met dat vaderschap. We leven nog een beetje in onzekerheid: gaat Nanon weer basketballen, kan ik daarna in Hoek blijven voetballen? Weet je wat heel jammer is? Dat Onno (Doeland), de broer van Nanon, niet meer bij Hoek speelt. Dat was ideaal voor ons. Hij kwam `s middags na zijn werk, voordat we gingen trainen, altijd naar mij toe. En ik kookte voor ons tweeën, omdat Nanon dan nog niet thuis was. Daarna vertrokken we samen naar Hoek. Dat mis ik ontzettend nu.`` Hoek heeft wel weer andere charmes. John Bentschap Knook is zich er aardig thuis gaan voelen in de drie jaar dat hij er speelt. ,,Het mooiste van Hoek is wat er op de zaterdag van de wedstrijd gebeurt. Dat kom je niet bij veel clubs tegen. Het fanatisme rond het veld is veel groter dan bij Kloetinge. Hoe slecht het ook gaat: er staan altijd mensen en ze maken altijd lawaai. Alleen daarom al wil ik graag bij Hoek blijven.``