Dorst geniet ondanks rode kaart

Hij voegde de daad niet bij het woord. Na een snelle douche kwam hij weer bij zinnen en volgde vanaf dat moment het meeslepend voetbalgevecht tussen Kloetinge en Hoek vanaf de kant, tussen de toeschouwers en deelde nog mee in de vreugde. ,,Achteraf ben ik blij dat ik niet ben weggelopen. Ik had dit niet willen missen, al moet ik toegeven dat ik dat waarschijnlijk niet had gezegd als we hadden verloren. Nu heerst er zoiets als opluchting. Vooral opluchting, dat mijn kaart geen echt grote gevolgen heeft gehad.`` Zijn eerste gele kaart kreeg hij na twaalf minuten, toen hij zijn tegenspeler Musa Kanu wat al te fel attaqueerde. Dorst: ,,Ik raakte hem niet, hij viel mooi en rolde een paar keer door. Dat zou ik ook doen. De scheidsrechter trapte erin en gaf me geel. Ach, daar kon ik nog wel mee leven, maar die tweede was een lachertje.`` De tweede gele prent (26e minuut) kreeg de centrale middenvelder voor aanmerkingen op de leiding. ,,Er werd even daarvoor een duidelijke overtreding op Erik (De Groene) begaan``, legde Dorst naderhand uit. ,,De scheids floot niet en ik vond dat belachelijk. Ik zei: scheids, zie je dat dan niet. Nou, ineens greep hij naar zijn borstzakje. Ik schrok me dood. Ik riep nog tegen hem dat ik al geel had en dat het een derby was, maar hij bleef bij zijn standpunt. Ja, en op dat moment gingen die spelers van Hoek ook nog lekker bijdehand doen, toen had ik even de neiging door het lint te gaan.`` ,,Aan de ene kant zeg ik dat het stom is dat ik voor praten een kaart krijg, maar als je voor dit soort opmerkingen al wordt gestraft, is het eind zoek. Dan voel je het dus niet aan. In zo`n derby speelt ook de emotie een rol. Als scheidsrechter moet je dat aanvoelen. Ik mag toch aannemen dat hij wist wat er op het spel stond. Eigenlijk zou je bij dit soort wedstrijden een Zeeuwse scheidsrechter moeten hebben. Die voelt de sfeer wel aan.`` De rode kaart leek in eerste instantie het breekpunt te worden van een wedstrijd, die zo spectaculair was geworden. Kloetinge trok zich terug en liet het initiatief aan Hoek, dat daar geen raad mee wist. De ontmoeting leek op slot te gaan, maar toen Erik de Groene op slag van rust de status quo verbrak, gingen alle remmen weer los. Wat volgde was de mooiste derby sinds mensenheugenis. ,,Het publiek is de grote winnaar``, vond Dorst. ,,Een rode kaart, gele kaarten, doelpunten, kansen, alles wat voetbal zo leuk maakt, had deze wedstrijd. Ja, zelfs het opstootje langs de kant vond ik mooi.`` Dat incident ontstond toen Kloetinge 3-3 maakte en Hoek-trainer Angelo Nijskens al dan niet expres vanuit het publiek bier over zich heen kreeg. De oefenmeester vermoedde dat er van opzet sprake was en wilde de boosdoener te lijf gaan. De politie voorkwam erger. Dorst: ,,Een beetje gezeur, oproer langs de kant, politie erbij, ach dat hoort toch ook bij zo`n derby. Als je daarna maar weer als goede vrienden uit elkaar gaat. Ik vond het verschrikkelijk dat ik er zo vroeg af moest, maar toch heb ik uiteindelijk nog vreselijk genoten.