Een mijlpaal om trots op te zijn

Het was een opmerkelijk bericht, een week geleden. Roy Hendriksen (36) was met ingang van het nieuwe seizoen benoemd tot assistent-trainer van Helmond Sport. Maar hij ging toch voor Hoek spelen? En hij wilde toch vaker thuis zijn bij zijn vrouw en kinderen? „Dat klopt en dat gaat ook nog steeds gebeuren“, zegt Hendriksen. „Hoek en Helmond Sport hebben zich flexibel opgesteld, waardoor het allemaal prima te combineren is.“ De kilometerteller zal daardoor ook vanaf juli nog gewoon door blijven tikken, maar alleen op de dagen dat het echt nodig is. „Ik begin komend seizoen met de cursus Trainer/Coach 1 en ben daardoor op maandag in Zeist. Op dinsdag en donderdag assisteer ik ’s middags bij de trainingen van Helmond Sport en daarna rijd ik gelijk naar Hoek om zelf te trainen. En ik heb met Helmond Sport afgesproken dat ik op vrijdag bij de thuiswedstrijden aanwezig ben en bij de uitwedstrijden die niet al te ver weg zijn. Het is namelijk niet de bedoeling dat ik vrijdagnacht om drie uur thuis kom, terwijl ik de volgende dag met Hoek moet spelen. Het ziet er allemaal druk uit, maar de puzzel valt heel mooi in elkaar. Ik ga meer thuis zijn dan ik tot nu toe ooit ben geweest.“ Over het aanbod van Helmond Sport om hoofdtrainer Ruud Brood te gaan assisteren, heeft Hendriksen niet lang na moeten denken. „Ik moet toegeven dat ik er in eerste instantie helemaal niet aan had gedacht. Toen bleek dat de huidige assistent-trainer door problemen met zijn gezondheid moet stoppen, dacht men bij Helmond Sport meteen unaniem aan mij. Ik heb het eerst besproken met mijn vrouw en zij stond erachter.“ „Ik vind het een kans die ik niet kon laten lopen. Brood is aan zijn eerste seizoen bij ons bezig en in het begin hebben we een aanloopperiode nodig gehad. Hij is net als ik een sportman in hart en nieren en we willen allebei het hoogste bereiken. Er is wederzijds respect en als aanvoerder bespreek ik veel met hem. Hij heeft het prima op de rails gekregen, organisatorisch ziet het er goed uit en we hebben een goede technische staf bij Helmond Sport. Het is mooi dat ik daar straks onderdeel van uit kan maken.“ Klein budget Voorlopig is Roy Hendriksen nog één van de spelers. Helmond Sport heeft zich de afgelopen maanden opgewerkt tot de zesde plaats in de eerste divisie en een ticket voor de nacompetitie is al binnen. Dat is opmerkelijk, omdat het begin van het seizoen dramatisch was. „Uit de eerste negen wedstrijden haalden we zes punten. We wisten intern waar het probleem lag. Pas aan het begin van de competitie was de selectie op peil en in de eerste wedstrijden kwamen er nog twee spelers bij. Als je onderin staat, blijf je daar ook meestal hangen. Daarom vind ik het ook klasse van ons dat we nu gewoon weer zesde staan. Het is aan de ene kant een wijze les geweest voor de club. Aan de andere kant is het zo, dat je creatief moet zijn wanneer je een klein budget hebt. En dat is het geval bij Helmond Sport.“ Alpe d’Huez De club wil volgens Hendriksen hoge ogen gooien in de nacompetitie. „Twee jaar geleden deden we tot de laatste speeldag mee voor promotie, maar vorig seizoen waren we na twee wedstrijd al uitgeschakeld. Dan moet je nog wel vier wedstrijden spelen zonder dat je iets kunt winnen. Dat is zwaar, het is te vergelijken met het beklimmen van de Alpe d’Huez. Daarom wil iedereen er vol voor gaan. We zijn allemaal sportmannen, die elke wedstrijd willen winnen.“ Het is een mentaliteit die bij Hendriksen volgens veel mensen aan het begin van de jaren negentig ontbrak. „Toen ik in 1991 bij RBC begon, had niemand verwacht dat ik meer dan vierhonderd wedstrijden in het betaald voetbal zou spelen. Ik was volgens veel mensen lui, had geen werklust en geen mentaliteit. Er zat wel een kern van waarheid in, maar veel trainers geven moeilijke jongens geen kans. Wally Jansen durfde het wel aan met mij en hij heeft me samen met voorzitter Piet Koster wakker geschud. Als ik toen naar Vlissingen was gegaan, had ik de boot misschien net als veel andere jongens ook gemist. Dat ik vanavond mijn vierhonderdste wedstrijd speel, is dan ook iets waar ik heel erg trots op ben.“ Via RBC (drie jaar), Hoek (zes wedstrijden), FC Eindhoven (anderhalf seizoen), Cambuur Leeuwarden (drieënhalf jaar) en Veendam (drie seizoenen) kwam Hendriksen in Helmond terecht. Hij pendelt nu al tweeënhalf jaar heen en weer tussen Middelburg en de Brabantse stad. Geen problemen „Het is iedere keer honderdtachtig kilometer, al heb ik daar geen problemen mee. Ik ga altijd op tijd van huis, drink onderweg een kop koffie en blijf op maandag en vrijdag meestal in een hotel in Mierlo overnachten. Dat is beter voor mijn lichaam, want anders sloop je jezelf. Ik voel me nog fit en de beslissing om te stoppen is een bewuste keuze geweest. Ik wil namelijk afscheid nemen met een goed gevoel. Dat kan nu en het is maar de vraag of dat ook nog zo is als je weer een seizoen verder bent.“ En Hendriksen weet dat hij volgend seizoen nog een toegevoegde waarde kan zijn voor Hoek. „Dat wil ik ook, anders was ik er niet aan begonnen. Ik zal volgend seizoen nog scherper moeten zijn dan dit jaar. Waarom? Omdat veel ogen op mij gericht zullen zijn. Als we met Hoek verliezen, zullen mensen eerder naar mij dan naar andere spelers kijken. Dat vind ik helemaal niet erg. Ik wil straks op een mooie manier afsluiten en volgend seizoen liggen er weer nieuwe uitdagingen.“