Fatsoen

Het Haagse accent overheerst en dat wordt bij binnenkomst in de kantine al snel duidelijk. "Mag ik effe uw aan dacht", klinkt het uit de luidsprekers. "Er is zojuist op de parkeerplaats een ruitje van een auto ingetikt. Hier volgt het kenteken..." Niemand reageert en de blikken gaan weer richting kunstgrasveld, waar de D-pupillen hun wedstrijd afwerken. Na het laatste fluitsignaal gaat het helemaal fout. Er volgt een massale' knokpartij, waar enkele begeleiders snel een einde aan maken. Gezellig... Niet veel later nestelt de jeugd zich op de tribune bij het hoofdveld. In de eerste helft is het nog redelijk rustig, maar na rust kan het voetbal de jonge garde niet boeien. En dus wordt er gezongen en speelt de kleine Ricky een hoofdrol. Hij zal een jaar of vijf zijn en schiet gedurende, bijna 45 minuten zijn bal zo hard mogelijk de tribune in. De acties van Ricky worden met luid gejuich ontvangen en wanneer de buschauffeur van Hoek hem vraagt te gaan zitten, komen de reacties van alle kanten. "Hé ouwe, ga lekker naar het bejaardentehuis, daar ken je rustig zitten." Het fatsoen straalt er vanaf... Het dieptepunt moet dan nog komen. De Scheveningse jeugd besluit bij ieder balbezit van de Turkse Hoek-speler Ramazan Yuruk een liedje aan te heffen: "Achmed, Achmed, ik wil m'n scooter terug, ik wil m'n scooter terug, ik wil m'n scooter terug." Een reactie van de ouderen op de tribune blijft uit, ook wanneer Hoek-verdediger Patrick de Guchteneire na een duel geblesseerd op de grond blijft liggen. "Het had je nek moeten wezen! ", zingen de ventjes, die in alle leeftijden vertegenwoordigd zijn. Nadat er ook nog wat ziektes en vervangende woorden voor een prostituee hebben' geklonken, klinkt het laatste fluitsignaal. De zangers stormen het veld op om een potje te voetballen. Gelukkig. Dan hoeven ze tenminste niet meer te zingen...