Getergd Kloetinge haalt zijn gram

Nee, er was niemand in paniek geraakt en er was ook niemand gaan twijfelen aan eigen kunnen na de valse competitiestart, verzuchtte Diederik Hiensch na de zwaarbevochten zege op FC Lisse. Het was de buitenwacht geweest die voor onrust had gezorgd en daar was moeilijk mee om te gaan. Wie of wat de buitenwacht ook moge zijn, hij, zij of het had er tegen FC Lisse wel voor gezorgd dat er een getergde ploeg op de abominabel slechte grasmat stond. "We hebben deze week veel gesproken, lang gedacht en hard gewerkt", overzag de trainer het recente verleden. Hij had veel gepraat om de spelers ervan te overtuigen dat er na één punt uit drie duels niets mis was met de ploeg. Samen met technisch manager Joost Folmer had hij lang nagedacht om de juiste tactiek te vinden tegen het sterke FC Lisse en op de training was hard gewerkt om de laatste onvolkomenheden uit het spel te halen. Dat alles was gelukt, waardoor Kloetinge tegen Lisse een wedstrijd speelde als in zijn beste dagen. Het was vooral na de rust een boeiende ontmoeting op het scherp van de snede, met felle duels en emotionele taferelen, maar het was geen duel waarin grenzen werden overschreden. Of het moet in de fase na rust zijn geweest waarin Diederik Hiensch uitermate emotioneel reageerde op een foute beslissing van grensrechter Piet Nefs uit Bergen op Zoom en de daaropvolgende aankondiging van de vlaggenist dat hij vaker in het nadeel van Kloetinge zou gaan beslissen. "Je hebt aan alles kunnen zien dat we vandaag getergd waren", was de impliciete verwijzing van Hiensch naar dat merkwaardige voorval. Voor rust had Kloetinge steeds een overwicht. De ploeg speelde niet alleen gedreven, maar ook gecontroleerd en taakgericht. Achterin zat de deur in het slot, mede dankzij een tactische aanpassing. "We speelden achterin met vier man op rij en Niels Lodewijk er kort voor. Het was belangrijk om het positiespel van Lisse te ontregelen. Wanneer hun spitsen aangespeeld kunnen worden, is Lisse heel gevaarlijk", legde Diederik Hiensch uit. Het enige dat ontbrak, was wat lef bij de drie spitsen, die verschillende keren één-tegen-één-duels konden aangaan, maar strandden in besluiteloosheid. Een geniaal moment van linkerspits Ronald Zuijdwegt deed dat echter vergeten. In de twintigste minuut ving hij een mislukte breedtepass van Orson Naarendorp op. In plaats van de vrije ruimte in te duiken schoot hij de bal vanaf dertig meter met de buitenkant van zijn linker met een curve over invaller-doelman Roy Lamboo in de kruising. Veel mooiere doelpunten zullen er in de vele jaren van het bestaan van het Wesselosportpark niet gemaakt zijn. Wanneer het schot een schilderij was geweest, hing het nu in het museum. Om in te lijsten, zo mooi. "Het was niet nadenken, maar schieten", analyseerde Zuijdwegt zijn schitterende actie. "Op de training lukte het de laatste tijd wel vaker. Ik heb het gevoel in de benen, dus waarom zou ik het niet doen?" Tot de rust hield Kloetinge het heft in handen, maar na de pauze nam Lisse het initiatief over. Trainer Ruud Bröring bracht de boomlange aanvaller Robert Hoever in en liet middenvelder René van Wieringen achter in de kleedkamer. Het was bij vlagen vrouwen en kinderen eerst bij Kloetinge, dat steeds verder naar achteren gedrongen werd. De gelijkmaker van Orson Naarendorp na een corner bij de eerste paal van Rob Opdam was het logische gevolg. Kloetinge was even aangeslagen, maar knokte met een bewonderenswaardige inzet terug. Ronald Zuijdwegt had in die fase toch even teruggedacht aan het eerste thuisduel met Quick Boys, toen Kloetinge in de tweede helft een 3-0-voorsprong moest prijsgeven. En hij had zich ook nog even de competitie van zes jaar geleden in de hoofdklasse A herinnerd, toen promovendus Kloetinge onmiddellijk weer degradeerde. In dat jaar werd voor de winterstop trainer Paul Telussa aan de dijk gezet en maakte Diederik Hiensch zijn debuut. "Toen werden we af en toe helemaal weggetikt. Ik besefte dat dat vandaag niet mocht gebeuren. Op inzet hebben we gewonnen", vertelde Zuijdwegt. De winnende treffer kwam er door een gelukje. In de 77e minuut leek een schot van invaller Jan Baaijens (hij verving in de eerste helft de aan zijn hamstring geblesseerde Emiel Dorst) te smoren in een woud van benen, maar via een knie van een Lisse-speler hobbelde de bal langs de op het verkeerde been staande doelman over de lijn: 2-1. "De training heeft zijn nut gehad", memoreerde Ronald Zuijdwegt. "We oefenen vaak op naar binnenkomen en schieten, maar bij Jan Baaijens vloog de bal de laatste tijd keer op keer hoog over. Nu niet dus. Ik ben ontzettend opgelucht. Ik denk dat ik Jan maar een kusje ga geven", lachte hij.