'Het loopt als een tierelier'

Als het Hoek voor de wind gaat, jubelt ook Mister Hoek, ere-voorzitter John Bravenboer. Hij beschouwt de club als zijn 'liefdesbaby'. Begrijpelijk, want hij heeft er enorm veel energie in gestopt en doet dat nog steeds met veel plezier. De man die samen met zijn 'witte motor', echtgenote Netty, van een welverdiend pensioen geniet in een aardig optrekje in Watervliet, zal, zolang hij op deze aardkloot verblijft, Hoek nooit loslaten. Hij maakt deel uit van de pr-commissie en bezoekt nog af en toe de bestuursvergaderingen. Als het even kan, bezoekt hij de wedstrijden, zowel uit als thuis. Hij ziet af bij een nederlaag, maar glundert van oor tot oor bij succes. John Bravenboer: "Het is bij een voetbalclub als Hoek net als bij een bedrijf. Je moet de zaak niet forceren, maar langzaam bouwen aan een professionele organisatie. We draaien nu al wat jaartjes mee in de top van het amateurvoetbal. We zitten op de juiste koers. Dat doet me goed. Het aantrekken van Angelo Nijskens vorig seizoen als opvolger van Frans Vermeulen was een goede zaak. Frans was een aimabel mens, maar we waren op elkaar uitgekeken. Er was geen samenhang meer tussen selectiegroep en trainer. Dan moet je ingrijpen. We hebben dat op tijd gedaan." "Vorig seizoen hebben we ons uiteindelijk gemakkelijk kunnen handhaven. Er zijn voor dit seizoen goede spelers aangetrokken. Kees de Feijter, de man van de contacten, heeft in samenspraak met het duo Nijskens-Naudts een selectie bij elkaar gekregen die er zijn mag. En het loopt als een tierelier. Hoek heeft momenteel een groep met spelers die voor elkaar door het vuur gaat. De sfeer is nooit eerder zo perfect geweest." Hoek is inmiddels uitgegroeid tot een begrip in Nederland. De club dwingt respect af bij zijn tegenstanders, staat op de nationale voetbal-landkaart. John Bravenboer is eveneens 'een begrip' geworden. Hij heeft het gemaakt, zoals dat heet. Hij was een durver, die aan de wieg stond van een groot ingenieursbureau met meer dan vijfhonderd werknemers. Bravenboer heeft het bedrijf inmiddels verkocht, wegens gebrek aan opvolging. Niettemin is hij in de vestiging in Terneuzen nog dikwijls te vinden. Hij heeft er zijn 'eigen kantoor' en treedt nog regelmatig op als zeer gewaardeerd adviseur. John Bravenboer heeft het niet altijd gemakkelijk gehad. Verre van dat zelfs. Hij keek de dood in de ogen, onderging twee niertransplantaties, maar de 'beer van Watervliet' loopt, rijdt en vliegt nu weer stralend rond. Hij weet zich gesteund door zijn vrouw, die dezelfde liefde voor Hoek heeft. Beweegt hij zich niet zo op de voorgrond, Netty staat het liefst tussen de echte Hoek-fans. Achter het vijandelijke doel, tussen de toeters en de bellen. Bravenboer: "We voelen ons één geheel met Hoek. De huidige successen strelen ons." John Bravenboer is momenteel met een bevriend journalist bezig aan de autobiografie over zijn veelbewogen leven. Vooral na zijn nierproblemen, die zo'n zestien jaar geleden begonnen, is hij meer en meer van de geneugten des levens gaan leren genieten. "Man, het is heerlijk als je na je genezing de draad van het leven weer op kan pakken. Dan ben je werkelijk dolgelukkig." Er zijn intussen veel plekken op de wereld waar hij en zijn vrouw geweest zijn. Hij kan er lyrisch over vertellen, zoals over hun safari in Botswana, waar leeuwen en ander groot wild hun buren waren. Bravenboer, de selfmade man, tot officier gebombardeerd in het leger en tot 'generaal' in het zakendoen, is momenteel dikwijls in Zwitserland, Engeland en Ierland te vinden. Hij speelt graag en goed golf en is een begenadigd jager. "Ik kan zo kwaad worden op de tegenstanders van de jacht. We doen als jagers perfect ons werk. Houden de natuur in evenwicht. Incidenten komen vrijwel nooit voor." "Kraaien en eksters, die vormen pas een plaag, want die hebben geen natuurlijke vijanden. Woordvoerders van natuurverenigingen houden steeds pleidooien voor deze vogels, maar zangvogels tref je niet meer aan waar kraaien en eksters veel voorkomen. Het wordt dan knap rustig in je tuin, buiten het gekrijs van die vogels dan. Wij als jagers doen goed werk. Dat moet men maar eens beseffen. En neem nou de vossen. Op de televisie komen mooie beelden van jonge vosjes, maar men beseft niet wat voor ellende die beesten aan kunnen richten." John en Netty Bravenboer genieten ook van het leven in België. Hoewel ze zich als een vis in het water voelden in Hoek, had hij, toen hij aan het begin van zijn carrière stond, zich voorgenomen ooit naar Watervliet te verhuizen. Daar had hij, rondtoerend in de omgeving, een 'paleisje' ontdekt. "Ik heb tegen Netty gezegd dat dat absoluut ons droomhuis zou worden als ik slaagde in zaken. Dat heb ik kunnen realiseren. We zijn er zeer gelukkig. We hebben hier een vijver van zo'n drieduizend vierkante meter, met goudkarpers en palingen van wel een pols dik. Schitterend. We hebben bovendien een buurman die onze tuin onderhoudt. Een gouden vent. Hij maakt bij ons deel uit van het meubilair. We nemen hem ook altijd graag mee naar de voetbalwedstrijden die we bezoeken. En natuurlijk is hij ook een fanatieke Hoek-supporter. Zoals het hoort." Terug naar het voetbal. John Bravenboer 'overleefde' bij Hoek trainers als Kees Kist, Jan Dooms, Gerrit Emans, momenteel furore makend als scout bij Club Brugge, Dick Buitelaar, Johan Ballegeer en Frans Vermeulen, om maar eens een emmer leeg te gooien. Nu staat dus het gouden duo Nijskens-Naudts aan het roer, mannen die net als Bravenboer 'Hoek' denken, eten en slapen. Met 'nieuwelingen' als Stefan Saey, Jan Verdegem, Johan Mücher, vechtertje Thomas Ragut, topscorer Rieno van Oost, de geroutineerde doelman Jürgen Belpaire - door RBC Roosendaal op onbeschofte wijze behandeld, maar bij Hoek aan zijn 'tweede leven' bezig - karakterjongen Franky Standaert, de gemakkelijk scorende Barry van der Hooft en 'zwarte parel' Musa Kanu heeft Hoek de klasse in huis om van dit seizoen een topseizoen te maken. "Ik ben ook blij met de terugkeer van Marc Minnaert, na zijn avontuur bij NAC. En niet te vergeten met het snelheidswonder op rechts, Bart Poppe. Zo kan ik nog wel even doorgaan. De weg is nog lang, ik weet het, maar als deze selectie in tact blijft, kunnen het nog hele mooie tijden met veel voetbalgenot worden. Dat zou prachtig zijn voor het duo Nijskens-Naudts en iedereen die Hoek een warm hart toedraagt." "Maar", voegt Bravenboer er met gepaste trots aan toe, "we hebben ook al de nodige successn achter onze naam staan. In 1985 wonnen we de beker van het district Zuid 1 en in 1996 veroverden we de titel in de hoofdklasse B. Onder leiding van Johan Ballegeer, die nu Maldegem onder zijn hoede heeft, maar als het even kan nog graag naar Hoek komt kijken." Bravenboer spreekt ook graag zijn repect uit voor het grote vrijwilligerskorps bij Hoek, de supporters, de vele sponsors, die de club een degelijk draagvlak geven, en het bestuur onder leiding van vice-voorzitter Guido van Schaick, bij afwezigheid wegens gezondheidsredenen van voorzitter Roelof Ruules. Hij laakt daarentegen de opstelling van de gemeente. "We wachten nog steeds op een goed parkeerterrein. Dat is ons al lange tijd terug toegezegd. Bij clubs waar het woord Terneuzen in voorkomt, is dat al lange tijd goed geregeld. Daar beschikt men wel over een ideale parkeergelegenheid. We voelen ons als voetbalclub Hoek toch wat achtergesteld bij de andere clubs in de gemeente." "Vergeet niet dat Hoek een attractie vormt. Pak de jongste derby tegen Kloetinge. Die trok ruim tweeduizend toeschouwers. Het was een wedstrijd om je vingers bij af te likken. Dat soort duels hoop ik nog veel mee te maken. Hoek maakte en maakt een belangrijk deel van mijn leven uit. Ik zal de club niet gauw loslaten. Mijn blauw-wit gekleurde hart kan niet buiten Hoek, daar kan men van overtuigd zijn."