Het veld gevonden, meneer Barbé?

11 februari 2002
Overige
Het is de dag van de derby en de toon is al gezet. Op het sportpark in het Terneuzense Zuiderpark, dat het niet meer gewend is zo veel toeschouwers te ontvangen, is het aanschuiven aan de kassa. Zaterdagmiddag, een fiks briesje en een striemende regen, in de aanloop naar de derby tussen Terneuzen en Hoek. ,,Het veld kunnen vinden, meneer de burgemeester?``, vraagt Ronald van der Zwart, voorzitter van de supportersclub van Terneuzen bij de ingang met een cynisch lachje.
De eerste burger reageert gepast en correct. ,,Ik was hier vorige week ook al tegen UDI.`` Dat kan wel zijn, maar voor veel Terneuzenaren is het nog altijd een doorn in het oog dat de hoogste bestuurder van Terneuzen alleen oog heeft voor Hoek en de zondag-hoofdklasser doorgaans links laat liggen. Ron Barbé: ,,Ik ben sinds 1968 supporter van Hoek. Als voetballiefhebber moet je keuzes maken. Zo ben ik in de landelijke competitie supporter van PSV. Soms kun je maar één heer dienen.`` Waar het hem die middag om gaat, is dat het een mooie wedstrijd wordt en dat er geen trammelant komt tussen de supportersgroepen. Zijn voorkeur verloochent hij niet. ,,Als Hoek scoort, dan juich ik. Bij een goal van Terneuzen houd ik me in en vind ik het jammer.`` Recette Hij kan achteraf een beetje tevreden zijn, maar ook een beetje niet. Ron Barbé is teleurgesteld over de uitslag, maar ziet tot zijn genoegen dat het tussen de beide sides van de clubs niet tot een confrontatie is gekomen. Het verloopt allemaal vrij rustig, hoewel... Het bestuur van de thuisclub denkt er iets anders over. Achter het doel van Terneuzen heeft de H-side van Hoek voor enige vernielingen gezorgd aan het vangnet en de vlaggenstokken. ,,De recette wordt verdeeld na aftrek van de onkosten``, kan de Terneuzense penningmeester Cor Reijn ver na afloop al meedelen. Kort voor de aftrap, nog zo`n aardige discussie. Eddy Dobbeleir, voorzitter van Terneuzen, ontzenuwt in een volle bestuurskamer de geruchten dat spelers bij zijn club twee maanden op hun geld hebben moeten wachten. ,,Dat is absoluut niet waar``, zegt Dobbeleir, die met twee bobo`s van de voetbalbond in zijn buurt wel heel open over betalingen spreekt. ,,Het is op verzoek van de spelers zelf geweest, dat we hebben gewacht met betalen. Ze wilden het graag in euro`s hebben, vandaar dat we zo laat waren. Want er waren nog geen euro`s.`` En om alle misverstanden uit de wereld te ruimen maakt hij maar gelijk een eind aan de geruchten: ,,Wij hebben geld genoeg om onze spelers te betalen.`` Het wordt 3-1 (voor Hoek) bij rust en 4-3 (voor Terneuzen) na een onverwachte come-back van de thuisclub. Het voetbal is door de harde wind niet van een hoog gehalte, de sfeer vergoedt alles. De aanhangers van de twee clubs zorgen, zeker voor Terneuzense begrippen, voor een ongekende ambiance. Bengaals vuur verwelkomt de acteurs. De spreekkoren over en weer geven de rivaliteit goed weer. De jeugdige Hoek-fans hebben in woord en gebaar ,,schijt aan Terneuzen``, de Terneuzen-spelers zingen na afloop dat ze dat ook aan Hoek hebben. Het is een prikkeling van woorden, die kennelijk bij deze derby hoort. Ook de rasechte Hoek-supporters (en sponsors) op de volle tribune laten zich niet onbetuigd. De in het dagelijkse leven zo keurige, hooggeplaatste burgers vallen uit hun rol als het om het aanmoedigen van de ploeg gaat. Voor rust worden de spelers nog als ware helden omarmd. Na de pauze worden ze weggehoond, als armoedzaaiers en als schutteraars. De roem blijkt op één en dezelfde middag weer zo vergankelijk te zijn. Het valt ook zo zwaar te verteren bij Hoek, de plotselinge kanteling na de rust. Barry van der Hooft, voor rust de handenbinder bij uitstek, zegt maar niet te kunnen bevatten waarom zijn ploeg de zo zekere voorsprong uit handen heeft gegeven. ,,Er heerst bij ons een grafstemming, iedereen baalt. Zo`n voorsprong mag je natuurlijk nooit uit handen geven.`` En over zijn wissel in de rust: ,,Ik gaf aan dat ik wel verder wilde spelen, maar de trainer vond het beter om het niet te doen.`` In de wandelgangen, voor de kleedkamer, verontschuldigt hij zich tegenover zijn directe tegenstander Danny Magito. ,,Dat tweede doelpunt van ons, daar ging een zuivere overtreding aan vooraf``, vertelt hij later. ,,Ik trok Magito onderuit en trapte op zijn hak.`` Kort voor de rust betaalt Van der Hooft de tol voor het glanzende optreden tegen zijn vorige club. In een duel raakt Danny Magito hem vol op het kuitbeen, waardoor hij na de thee in de kleedkamer moet achterblijven. Danny Magito, de beste speler aan Terneuzen-kant, geeft later toe dat hij even bang is geweest te worden afgeslacht door Hoek. ,,Bij de 3-1-achterstand had ik geen hoop meer. Maar dat pakte anders uit. Hoek is dan wel een betere ploeg, wij hebben meer vechtlust getoond. En je ziet ook wat de wind in zo`n wedstrijd kan betekenen.`` Afgemaakt ,,Dat mag voor ons geen excuus zijn, want we hebben er allebei mee te maken``, verzucht Jürgen Belpaire, als hij met de tas achteloos over zijn schouders uit de kleedkamer komt gesjokt. ,,We zijn gewoon niet scherp genoeg geweest. Het blijkt maar weer eens dat wij het moeilijk hebben tegen ploegen die kunnen bikkelen. Huizen, IJsselmeervogels, die kunnen we wel aan, maar als het op vechten aankomt, dan worden we afgemaakt, zoals vandaag.`` ,,Tja``, zegt Terneuzen -keeper Erik de Koeijer, die zijn ploeg kort voor het einde nog kon redden door bij één van de spaarzame counters van Hoek een inzet van Bart Poppe te pareren, ,,we hebben het op vechtlust gewonnen.`` En of de uitlating van trainer Angelo Nijskens van Hoek over het `amateurploegje Terneuzen` (overigens als grap bedoeld) als een rode lap op een stier gewerkt had bij zijn ploeggenoten? ,,Ik ken Angelo al langer en weet niet of hij zich zo over Terneuzen heeft uitgelaten. Het heeft de ploeg in elk geval wel gestoken. Soms maken kleine dingen het verschil.``