Hoek mag bloemen buiten zetten

Het lek is daarmee natuurlijk nog lang niet gedicht. ,,Maar eindelijk hebben we weer eens gewonnen’’, grijnsde Sam Ysebaert, die twee keer scoorde in Maassluis. Op de tribune keek Mike Obiku, de vroegere spits van Feyenoord, belangstellend mee. Hij is een van de kandidaten om trainer te worden van Hoek. Zonder de dwingende ogen van Eric Tetaert, die zo stug vasthield aan het systeem en de tactiek, speelde Hoek ook nu nog geen imponerende wedstrijd. ,,Het resultaat ging boven alles’’, doceerde Jan Verdegem onder de tribunes in Maassluis, waar breed lachende sponsors zich lieten meevoeren in het succes. ,,We mogen vanavond de bloemen weer eens buiten zetten’’, klonk het opgelucht. Hoek moest één helft wennen aan de nieuwe opdrachten en sloeg na de rust de definitieve kloof. Thomas Ragut, in zijn honderdste wedstrijd voor Hoek, schoot voor de pauze van dichtbij de 0-1 in, Sam Ysebaert schonk zijn club met twee doelpunten de prettigste middag van de competitie. Bevrijding De bevrijding na afloop was enorm. ,,Ik ben voor een voetbalwedstrijd nog nooit zo zenuwachtig geweest’’, erkende voorzitter Kees de Feijter. ,,Want het moest vandaag gebeuren voor ons. Ik heb maandag een trainer, die geliefd was bij de spelers, moeten ontslaan. En hoe erg het voor hem ook is: ik ben met deze winst verschrikkelijk blij.’’ Wat Tetaert niet kon (of niet wilde), kon zaterdag tegen een slechte tegenstander en op een slecht veld ineens wel. Jan Verdegem: ,,Veel heb ik niet moeten doen, alleen wat kleine omzettingen. En veel praten met de spelers in de bus hier naartoe. Dat was wel het grootste verschil tussen Tetaert en mij. Hij sprak in het algemeen, ik heb iedereen persoonlijk aangesproken’’ De belangrijkste mutaties van de tijdelijke coach waren snel zichtbaar. Roy Hendriksen speelde op de positie van libero, kort achter de verdediging, er was een buffer gebouwd op het middenveld en een vleugelspits opgeofferd. Thomas Ragut, op papier de rechterspits, speelde in de praktijk het meest als vijfde man op het middenveld. ,,Voor de rust leunden we wel iets te veel naar achter’’, stelde Verdegem vast. ,,Toen we daarna tien meter verder van onze eigen goal opschoven, gaven we helemaal niets meer weg.’’ Zo simpel is voetbal, Jan? ,,Ja, zo simpel kan het zijn, met een beetje geluk en met een tegenstander die niet al te moeilijk is. Maar we hebben het zelf afgedwongen. Ik heb nog geen wedstrijd gezien waarin onze spitsen zo veel ruimte kregen. Dat kwam door de tactiek, door de bezetting op het veld.’’ Meer dan in alle voorgaande wedstrijden was Roy Hendriksen nu wel de grote regelaar achterin. Charly Okonedo op rechts en Stijn Porteman als linksback waren de bewakers van de flanken en als Excelsior aanviel, deinsde Hoek er niet voor terug om met drie voorstoppers voor de verdediging te spelen. Het slot op de deur, zoals Jan Verdegem had aangekondigd, had meer weg van een vergrendeling waar geen tank doorheen kon. Voor voetbalanalysten was de wedstrijd hoogst interessant. Trainers roepen in hun wijsheid vaak dat de linies dicht op elkaar moeten spelen. Hoek deed het tegendeel. De kloof tussen verdedigers en spitsen was soms zo groot, dat er voor de aanvallers een zee van ruimte lag. Omschakelen De omschakeling ging voor de rust gepaard met veel slordig balverlies. David Destorme liet één niet te missen kans liggen. Thomas Ragut benutte de tweede, in de dertiende minuut, na een typische actie van de ook nu weer uitblinkende De Munnik. De thuisclub, uitgejouwd door de eigen supporters, bezondigde zich in de tweede helft nog meer aan ontroerend geklungel met de bal. Twee vloeiende aanvallen van Hoek werden beloond met goals. Ragut en Okonedo lagen aan de basis van de eerste van Sam Ysebaert. Thijs Binnerts bereidde met een prachtpass de tweede van Ysebaert en de beslissende van Hoek voor. De schutter keek na afloop verwonderd. ,,We hebben niet harder gewerkt dan anders en het systeem was ook niet zo heel veel anders’’, vond Ysebaert. ,,Ik vind dit wel treurig voor Eric Tetaert, maar heel belangrijk voor Hoek. En voor mij werd het ook weer eens tijd. Want scoren is goed voor het zelfvertrouwen van een spits.’’