Ik ben blind in de val gelopen

,,Ik heb een paar weken de tijd genomen om het allemaal te verwerken. Het gevoel dat overheerst is: ik ben misbruikt. Mijn hele familie is door het voetbal overhoop gegooid. Dat is het toch allemaal niet waard geweest.“ Drie weken geleden heeft de 38-jarige Belg bij de voetbalclub die hem zo nauw aan het hart lag de deur dichtgegooid. Hij voelde dat er een stroming was binnen de club die van hem afwilde. De functie van technisch manager zou, volgens de sponsorgroep van Hoek, vanaf volgend seizoen moeten vervallen, omdat het systeem van een manager boven de trainer niet werkte. Patrick Naudts trok zijn conclusie uit de nieuwe beleidsvisie en nam zelf ontslag. ,,Ik ben blind in de val gelopen“, beseft hij achteraf. ,,Bij Hoek was een technisch beleid uitgestippeld waar op het laatst maar één man meer achterstond: ikzelf. De trainer, de voorzitter, het bestuur, de sponsors, allemaal hebben ze zich achter mij verschuild. Ik was altijd de brenger van het onheil naar de spelers toe. En nu het erop aankomt, geven ze niet thuis. Daarom ben ik in sommige mensen teleurgesteld. Ze hebben mij misbruikt.“ Boosdoener Voorbeelden genoeg. ,,Ik kan zo drie, vier spelers opnoemen die kwaad op me zijn, omdat ze wegmoesten bij Hoek. Jürgen Belpaire, Franky Standaert, Marc Minnaert. Maar wie wilde die spelers eigenlijk kwijt? Johan Ballegeer, de trainer. Die heeft tegen mij gezegd met wie hij niet verder wilde volgend jaar. En ik heb het moeten zeggen tegen die jongens. Je zou toch mogen verwachten dat Ballegeer daar ook eerlijk over is, maar dat is niet gebeurd. Ik ben in alles de boosdoener, de brenger van de slechte boodschap.“ Franky Standaert Denk niet dat het uit rancune is, of om na te trappen naar de club waar hij zelf zes jaar heeft gespeeld. Daar wil Naudts zich niet schuldig aan maken. Hij wil alleen iets rechtzetten tegenover de achterban en de spelers. ,,Het doet zeer, bijvoorbeeld dat met Franky Standaert. Ik heb jarenlang met hem samengespeeld, hij is een geweldig mens. Hij had van mij niet weg gemoeten, maar ik heb het hem wel moeten vertellen.“ ,,Voor mijn vertrek is een stok gezocht om mee te slaan“, weet Naudts nu wel zeker. Hij wist het al op het moment dat de sponsorclub uit elkaar viel. ,,De mensen die mij onvoorwaardelijk hebben gesteund, zijn na een ruzie opgestapt. Toen wist ik het al: ik ben de volgende. Ik heb een gesprek aangevraagd, waar mensen bij werden gehaald die nog een persoonlijke afrekening met mij wilden maken.“ ,,Het werd me heel snel duidelijk, toen we daar bij elkaar zaten. De sponsors wilden zich gaan bemoeien met zaken waar ze geen verstand van hebben. Dan heeft de functie van manager inderdaad niet veel zin meer. Ik ben die avond opgestapt en heb gezegd: ik ga jullie problemen oplossen, ik neem ontslag.“ Dat er een sluimerende kritiek was, omdat hij op zaterdag bij de wedstrijden naast de trainer op de bank zat, daar kon hij nog wel inkomen. Het was al min of meer afgesproken dat Naudts volgend seizoen op de tribune zou gaan zitten. ,,Ik ben het zelf niet eens geweest die dat wilde. Angelo Nijskens wilde dat graag, toen hij trainer werd, omdat hij mijn ervaring als speler erbij wilde hebben.“ En met Ballegeer was het vooraf ook goed doorgesproken. ,,Ik heb hem op de man af gevraagd: stoort het je, als ik op de bank kom zitten? Nee, integendeel, zei hij.“ ,,Ik ben verschrikkelijk misbruikt“, blijft hij tijdens zijn betoog maar herhalen. Want altijd als er minder populaire maatregelen moesten worden genomen, dan was Naudts de man die het naar buiten moest brengen. ,,Dave Gijsel, de lieveling van de supporters ontslaan? Ik moest het hem gaan zeggen. Nijskens die om versterking vroeg? Ik ging naar de sponsors om het te vragen en kreeg een volmondig nee. Maar ik moest naar Angelo toe om het te vertellen.“ Familieruzie ,,Het heeft heel onze familie uit elkaar doen spatten. Angelo en ik kenden elkaar al vanaf ons zestiende jaar. We hadden dezelfde visie op het voetbal, mijn vriendin en zijn vrouw zijn zussen, maar door het voetbal en door Hoek staan we nu mijlenver van elkaar. Ik ben zo gek geweest om altijd als een blok voor de sponsors te gaan staan en Angelo heeft me dat kwalijk genomen. Hij vond dat ik hem niet steunde als trainer.“ Naudts heeft, in de weken na zijn vertrek, ook kritisch naar zichzelf gekeken. ,,Ik ben er als een jonge hond ingevlogen en heb natuurlijk ook fouten gemaakt. Maar nu lijkt het alsof ik nooit iets goeds heb gedaan. Dat steekt me. Bij andere clubs, bij Quick Boys zelfs, waren ze wel eens jaloers op de organisatie bij Hoek. Die kleine Belg, zeggen ze daar, die heeft het toch maar mooi voor elkaar. Maar nu deugt er ineens niets meer van, als ik de sponsors moet geloven.“ ,,Ik geef toe dat ik wel eens eigenzinnig was, dat ik ver ging in mijn fanatisme om het hoogste te halen met Hoek. Maar dat ik te veel macht had, dat ik alle beslissingen zelf nam, dat is onzin. Ik zou toch een grote dommerik zijn geweest als ik spelers had aangetrokken die de trainer niet wilde? Alles heb ik in samenspraak gedaan, met de trainer, met het bestuur en met de sponsors.“ Het meest pijn doet het nog dat hij zich met goed fatsoen niet meer kan vertonen in Hoek. Zijn hart ligt bij de club, meer nog dan bij Lokeren, waar hij twintig jaar heeft gevoetbald. ,,Het is een deel van mijn leven geworden. En eigenlijk had ik nooit manager moeten worden, toen ik gestopt ben als speler. Dan had ik er nu elke week als supporter langs de lijn gestaan.“ Speciale band Maar of het ooit nog zo ver zal komen? ,,Ik ben teleurgesteld in bepaalde mensen, die me niet meer hebben gesteund toen het erop aankwam. Met Kees de Feyter, de voorzitter, heb ik een speciale band. Hij is een vriend voor het leven, maar ik ben ook een beetje ontgoocheld in hem. Hij doet mijn werk nu, met spelers praten, onderhandelen, technische zaken regelen. Dat had ik zelf nooit gedaan als het andersom was geweest. Als ze Kees als voorzitter hadden weggestuurd, dan was ik ook opgestapt. Je staat samen voor een beleid, dan mag je het ook niet afvallen, vind ik.“ ,,Het heeft me wel goed gedaan dat er veel reacties zijn gekomen uit Hoek. De mooiste vond ik die van de jongens van de H-side. Die stonden vorige week ineens voor mijn deur met een mandje bier, om me te bedanken voor alles. Ik heb wel eens moeilijke tijden gehad hoor, zeker toen met dat vliegtuigje (met een spandoek: Naudts en De Feyter zijn judassen). Maar ook in die tijd had ik vooral veel vrienden bij Hoek. En wat er ook is gebeurd: dat gevoel blijf ik altijd houden. Ik heb blauw- wit bloed in mijn aderen. Dat zal altijd zo blijven, zo lang als ik leef.“