Ik ben nogal agressief in coachen

Roy Hendriksen (36) is met de beste bedoelingen naar Hoek gekomen en zit volgens eigen zeggen nog vol ambitie. Over Hoek zelf, als club, als organisatie en als elftal, spreekt hij nog altijd met veel respect. Alleen is hij geschrokken van de kritiek van supporters, die hem op de website van Hoek met de grond gelijk hebben gemaakt. „Mensen die denken dat ze weten hoe mijn leven in het voetbal en thuis in elkaar zit. Die vinden dat ik maar wat meeloop bij Hoek en andere zaken veel belangrijker vind. Ze doen maar hoor. Als dat ook Hoek is, dan moet ik het accepteren en me alleen bezighouden met de mensen die echt het beste voor hebben met de club. Ik durf hardop te zeggen, dat ik bij Hoek meer meters heb gelopen in die eerste wedstrijden dan dat ik ooit bij andere clubs heb gedaan, omdat het mij ook aan mijn hart ging dat we zo slecht zijn gestart.“ Het is maar af en toe tot hem doorgedrongen, want net als Eric Tetaert, de trainer die twee weken geleden werd ontslagen, zegt hij dat de website van de club hem volkomen koud laat. „Ik hoor wel eens in de kleedkamer wat er weer allemaal is gezegd en geschreven.“ En om die reden liep hij vorige week na de winst op Excelsior Maassluis niet met de andere spelers naar de supporters. Hendriksen vierde het eerste succes van de competitie midden op het veld. „Ik was er net zo blij mee als de andere jongens, maar had even niet de behoefte om dat met de supporters te delen. Zeg maar dat het een soort actie en reactie was, dat ik liever niet meeliep in dat rondje. En zo gepast vond ik het ook weer niet om zo uitbundig te juichen in de week nadat de trainer was ontslagen.“ Kun je je wel iets voorstellen bij de kritiek, want er werd heel veel verwacht van Hoek dit jaar. En ook veel verwacht van Roy Hendriksen. „Ja, natuurlijk valt het allemaal tegen en is er teleurstelling over de resultaten tot nu toe. Ik ben de eerste die het toegeeft: we hebben een rottige eerste wedstrijd gespeeld, met een paar dure persoonlijke fouten. Dat heeft veel te lang doorgewerkt in de ploeg. Maar zo hard als bij Hoek heb ik de kritiek nooit meegemaakt. Die cultuur kende ik nog niet. Toen ik in Brabant speelde, kon het ook wel eens stormen. Dan ging je na de wedstrijd met de supporters een pilsje drinken, deed iedereen zijn verhaal en leefde je met zijn allen weer naar de volgende wedstrijd. Maar hier wordt er wel heel erg op de man gespeeld. Ik kan het gelukkig wel hebben. En ik heb liever dat ze het tegen mij doen dan tegen andere jongens die er wel gevoelig voor zijn.“ Toch is er wel iets van waar: ze hebben de echte Roy Hendriksen nog niet gezien bij Hoek. „Daar mogen ze best kritisch over zijn, want het elftal draaide niet, er waren te veel spelers uit vorm en ik was er zelf één van. Ik had er ook meer van verwacht, net als iedereen binnen de club. Het heeft veel tijd gekost om te wennen: ik aan het elftal en het elftal aan mij. Ik moest in de eerste plaats al anders spelen dan ik gewend was, in een iets ander systeem, maar wel in een systeem waar ik het helemaal mee eens was. Dat we nu anders voetballen, nu de trainer weg is, doet niets af aan de manier van werken van Tetaert. Het lijkt me ook nogal voorbarig om nu te roepen dat we er weer bovenop zijn. We hebben een beetje geluk gehad vorige week met de eerste goal. En de tegenstander had de pech die ons in al die weken daarvoor had achtervolgd. Ik hoop van harte dat we nu beter gaan voetballen, maar we moeten nog niet te hard roepen.“ Hoe is jouw rol nu in het elftal, hoe belangrijk is het in deze fase om achter de verdediging te spelen in plaats van in een meer aanvallende rol? „Het voordeel is in elk geval dat ik alle spelers nu voor me heb. Dat is makkelijker om te coachen. Ook dat is een kwestie van wennen geweest. Ik ben iemand die nogal agressief coacht, zowel positief als negatief. En misschien is dat wat anders overgekomen in die eerste weken. We hebben een elftal met best veel stille jongens. Als er dan ineens zo’n schreeuwer van buitenaf bij komt, is het even wennen. Ik doe het niet bewust, het zit in mijn aard.“ Heb jij je verkeken op het niveau van de hoofdklasse? Is er dan toch heel weinig verschil tussen topamateurs en de profclubs uit de eerste divisie? „Ik wist altijd wel dat het verschil juist heel groot is en dat is in mijn eerste weken bij Hoek alleen maar bevestigd. Verkijk je maar niet op de profclubs. Het kan natuurlijk gebeuren dat een hoofdklasser eens een keer wint van een profclub, maar dat is een momentopname. Zoals een bekerwedstrijd op zich staat en een wedstrijd tegen Kloetinge geen graadmeter is. Al die ploegen waar ik met Hoek tegen heb gespeeld, zijn absoluut geen wonderploegen. Het verschil zit hem in organisatie, in kwaliteit van spelers, snelheid, techniek en tactiek. Kijk naar de wedstrijd die Hoek tegen Eindhoven speelde voor de beker. We hadden geen schijn van kans. En dan zie je in de competitie dat Eindhoven het heel moeilijk heeft. Ik heb me er niet in vergist, het niveau ligt veel lager.“ Hoe bevalt de dubbelrol tot nu toe: assistent-trainer bij Helmond Sport en speler bij Hoek? „Het is andersom: ik ben in de eerste plaats speler bij Hoek. Dat heb ik zo afgesproken met Helmond Sport toen ik daar heb getekend. De afspraak met Hoek was er eerder. En ik heb geen enkel probleem met de dubbelrol. Ik heb alle tijd voor Hoek. Als we met Helmond Sport op vrijdagavond een verre uitwedstrijd hebben, blijf ik thuis. Ik ben niet meegeweest naar de Eagles, naar Cambuur en gisteravond ook niet naar Volendam. En zeker nu vond ik het beter om thuis te blijven. Ik heb wat last van een blessure, een gevoelige plek in de pees onder mijn knie. Dat werkt weer door naar mijn kuit, omdat ik anders ben gaan lopen. Ik heb niet kunnen trainen deze week, ben vrijdagmorgen naar Hoek geweest om me te laten behandelen en vond het beter om niet mee naar Volendam te gaan. Die wedstrijd tegen Capelle vandaag is belangrijker dan Helmond.“