John Smael ontdekt cultuur van Hoek

Maar hij geeft toe: het is op het veld niet gegaan zoals hij graag had gewild. Tussen bestuur en sponsors liep het niet altijd even soepel, de verbintenis met trainer Cees Houtepen is niet verlengd en de selectie loopt bijna voor de helft leeg. "Ik heb van dat ene jaar wel geleerd dat het nooit helemaal rustig zal zijn bij Hoek", kijkt Smael op het eind van de competitie terug op een turbulent jaar. "Daar zal ik mee moeten leven, omdat het de club eigen is." Toch heeft hij zich in een onbekende omgeving razendsnel aangepast. Smael heeft een eigen koers uitgezet waar hij maar zelden van afweek. "Mijn eerste zorg is geweest om de structuur te verbeteren, meer de communicatie aan te gaan met alle geledingen binnen de club en in zijn totaliteit de sfeer beter te maken." En hij wilde vooral meedoen voor de prijzen. Die tegenvaller (geen kampioen, geen periodetitel, geen topvijf) kan hij maar moeilijk accepteren. Het heeft er onder meer toe geleid dat Cees Houtepen het veld moet ruimen en dat de selectie weer veel spelers kwijt is geraakt. De club struint nog volop de markt af om spelers te zoeken die het elftal kunnen versterken. "Ik deel de zorg van supporters, dat er nog zo weinig bekend is over versterkingen", geeft Smael toe. "Wat ik weet, is dat er hard aan wordt gewerkt. En ook dat we voorzichtiger met de centen moeten omspringen." Hoek wil in de eerste plaats gezond blijven en zich niet bezondigen aan onverantwoorde uitgaven. "Wat het verloop van spelers betreft, is het niet anders dan bij IJsselmeervogels, Spakenburg, Quick Boys en andere clubs die hoog op de ranglijst willen meespelen. We hebben nu eenmaal spelers die er bovenuit steken en die in de belangstelling staan van andere clubs." Het nieuwe gezicht van Hoek wil op alle gebied open kaart spelen. "Het heeft niets te maken met geruchten over belastingonderzoeken als ik zeg dat we wat voorzichtiger moeten zijn. En ook niet met sponsorinkomsten die minder zijn geworden. Maar alles wat we doen, moet het daglicht kunnen zien. We willen als club de mogelijkheden benutten die de fiscale wetgeving biedt. Ik heb er alle vertrouwen in dat de sponsorstichting dat ook doet." Smael heeft momenten gekend dat hij tegen een muur van onbegrip en onwil opliep. "Ik ben wel eens thuisgekomen met een gezicht als een donderwolk en met de gedachte dat ik maar beter kon stoppen. Mijn vrouw heeft me daar doorheen gesleept. Ik heb de cultuur bij Hoek moeten leren kennen. Dat heeft even geduurd." De voornaamste conclusie? "Wie Hoek kent, weet dat de sponsors onmisbaar zijn om de club in de hoofdklasse te houden. En dan is het evident dat de sponsors ook invloed hebben op wat er met het eerste elftal gebeurt. Het is belangrijk om de dialoog in stand te houden, om te zorgen dat je er samen uitkomt. Ik heb te maken met mijn bestuur, met de sponsorstichting, met héél veel vrijwilligers en met de vijfhonderd assistent-trainers die op zaterdag langs het veld staan. En ik besef nu dat het een 'hell of a job' is om daar de lieve vrede in te bewaren." Zijn illusies en dromen heeft hij niet uit het oog verloren. John Smael wil vooruit met de club. Hij kijkt terug op mooie momenten van dit jaar 'zeker in de weken dat we bovenaan stonden' en haalt ook de vervelende, menselijke aspecten aan. "Ik heb tegen Cees Houtepen moeten zeggen dat we niet verder met hem gingen. Dat is pijnlijk geweest. We zijn achter die beslissing blijven staan, want we vonden bijna unaniem -bestuur en sponsors- dat het jaar sportief niet heeft gebracht wat we verwacht hadden en dat er steeds minder publiek kwam. Er speelden ook andere zaken. Ik wil er niet te veel over zeggen, maar het ontbrak nogal eens aan discipline in de selectie." Hij heeft zelf een slecht gevoel over het jaar, omdat Hoek 1 niets heeft gewonnen. "Ik ben geen grote kenner hoor, maar ik zag wel dat er kwaliteit genoeg in het elftal zat om mee te doen voor de titel. Dat is helaas na de winter de mist ingegaan. Die teleurstelling kan ik moeilijk verwerken. Daar tegenover staat voor mij als clubman wel het kampioenschap van diverse jeugdteams, waar ons potentieel zit. En de finale voor de KNVB-beker die Hoek 2 heeft gehaald. Dat brengt de zaak meer in evenwicht." De illusie om Hoek in een rustiger vaarwater te krijgen, is na dat ene jaar wat vervaagd. ,,Het is zó'n typische club, met zó'n eigen cultuur, dat ik dáár maar niet te veel verwachtingen over moet hebben. Maar ik ben ook een mens met emoties. Ik kan er slecht tegen als mensen niet openhartig en eerlijk zijn. Wat ik in dat jaar vooral heb geleerd, is daar professioneel en zakelijk mee om te gaan. Als het maar in het belang van Hoek is.