Jurgen Belpaire is helemaal terug
14 april 2001
Hoek 1
"Ik kan slecht tegen mijn verlies. Dan heb ik er flink de smoor in. Kun je op afstand ruiken", zegt Jurgen Belpaire, inmiddels vaste keeper van zaterdaghoofdklasser Hoek. Het humeur van de 28-jarige Belg, woonachtig in Zuienkerke onder de rook van Brugge, mag er echter zijn de laatste tijd. Hoek pakte in de laatste vijf wedstrijden twaalf punten en dat was voor een niet onbelangrijk deel te danken aan het optreden van de 'panter' onder de lat.
Belpaire gaat dan ook drie keer in de week zingend naar de trainingen in Hoek. "Ik ben tijdens de training net zo fanatiek als tijdens de wedstrijden. Dat is voor mij de normaalste zaak van de wereld. Zo hoort je instelling te zijn", zegt Belpaire, die met genoegen terugkijkt op zijn Hoek-periode tot nu toe. De zon schijnt weer voor Belpaire, werkzaam bij de afdeling onderhoud van het sportcentrum in Blankenberge.
Belpaire is een man waar Hoek zuinig op moet zijn. Hij kan terugkijken op een knappe voetballoopbaan. Belandde via het inmiddels opgeheven SV Blankenberge bij de jeugd van Club Brugge en speelde bij deze topclub negen jaar als prof. Hij was de 'tweede keeper' van Club, speelde regelmatig in de hoofdmacht en beleefde er vele hoogtepunten. "Zoals het optreden van Club Brugge in 1993 in de Champions League. Wedstrijden tegen CSKA Moskou, Glasgow Rangers en Olympique Marseille. Dat zijn ervaringen die je niet snel vergeet."
Op 13 december 1999 beleefde Jurgen Belpaire, een sympathieke speler die absoluut geen last heeft van een 'dikke nek' - 'aan dat soort volk heb ik een bloedhekel' - een zwarte dag. "Ik had inmiddels een contract getekend bij RBC in Roosendaal. Voor mij een mooie kans, omdat ik vaste 'tweede man' was in Brugge en graag een vaste stek in een standaardteam kreeg op mijn leeftijd. Bij RBC was dat het geval." In de Brabantse derby tegen het Bredase NAC sloeg het noodlot onbarmhartig toe voor Belpaire. Bij een ongelukkige botsing met Rob Penders brak hij zowel zijn linker als rechter scheenbeen en rechter kuitbeen.
Belpaire wil er niet veel woorden meer aan vuil maken. De big smile verdwijnt van zijn gezicht als hij aan RBC wordt herinnerd.
Aan het bestuur dan. RBC liet de Belgische doelman vallen als een baksteen, liet hem zijn auto inleveren en keek niet meer naar hem om. Het deed George Knobel, een begrip in het nationale trainerswereldje en momenteel als 'bejaarde scout' bij zijn oude liefde MVV werkzaam, breken met RBC. Knobel nam het op voor Belpaire en zond de 'complimenten' aan het RBC-bestuur.
"De spelers zijn anders. Vooral van NAC heb ik veel medeleven gehad. Rob Penders nodigde mij en mijn vrouw An zelfs uit op zijn verjaardag. Ook met RBC-speler Cas heb ik nog altijd een goed contact. Hij zorgde onlangs nog voor toegangskaarten voor de wedstrijd tegen Feyenoord."
"Laten we verder zwijgen over de RBC-periode. Krijg ik een nare smaak van in mijn mond. Laten we het liever hebben over Hoek, een schitterende vereniging. Ik ben blij dat ik hier een contract kreeg aangeboden. Mannen die een belangrijke rol hebben gespeeld bij mijn overgang naar Hoek, zijn Jan Dieleman, de Axelse restauranthouder met uitstekende contacten in het voetbalwereldje, Hans Galjé, de man die aan het hoofd staat van de jeugdafdeling bij Club Brugge, en voetbalmakelaar Cees van Vossen uit Zierikzee."
Belpaire trainde in die tijd mee bij Club Brugge. Individueel. "Op dit moment ben ik weer honderd procent fit, al zijn de 'sporen' van het incident nog duidelijk zichbaar als hij de broek opstroopt. Bij Hoek heb ik even op de reservebank gezeten. Begrijpelijk, maar ik heb nu een vaste plaats afgedwongen. We boeken de laatste weken uitstekende resultaten. Alleen tegen ASWH leden we verlies (4-2, red.), maar voor hetzelfde geld hadden we gewonnen. We zijn geen moment weggespeeld. ASWH is een kampioenskandidaat en verliezen van zo'n team is geen schande. Al had ik het natuurlijk graag anders gezien. We staan nu echter veilig en kunnen nog de nodige punten pakken. Met Pasen krijgen we achtereenvolgens DOVO en GVVV op bezoek. Tegenstanders die te pakken zijn. Zoals we nu spelen, hoeft Hoek voor niemand bang te zijn", zegt de man die een jaar bijgetekend heeft bij Hoek.
An, moeder van vierjarige Aäron en de anderhalf jaar oude Jari, en werkzaam als verpleegkundige in Brugge, is de grootste fan van Jurgen Belpaire. Het echtpaar kent elkaar al vanaf hun jeugdjaren. Woonde op 'schootsafstand' van elkaar. An is de vaste bezoekster van de thuiswedstrijden van Hoek. "Ik durf rustig stellen dat ik verstand heb van voetbal. Heb mijn Jurgen altijd gevolgd en gesteund. Gelukkig heb ik mijn ouders als goede oppassers voor de kinderen als er gespeeld wordt. Ik zou het alleen leuk vinden ook met de uitwedstrijden mee te gaan. Mogelijk zijn daar meer vrouwen van Hoek-spelers voor te porren volgend seizoen. Kan stikgezellig zijn. De sfeer is geweldig bij Hoek."
Jurgen Belpaire: "Die sfeer liegt er inderdaad niet om. Neem de wedstrijd van Hoek tegen Kloetinge. Met 1200 toeschouwers langs de lijn. Zoiets zie je op dit niveau niet in België. Ongekend. En het zijn supporters die zich ook werkelijk supporters mogen noemen. Ze steunen Hoek door dik en dun. Logisch dat ik me in mijn element voel. De spelvreugde is er, de leiding bij Hoek doet er alles aan ons een 'thuisgevoel' te geven. Laat mij maar lekker zingend naar trainingen en wedstrijden gaan. Belpaire is weer helemaal terug, neem dat maar van mij aan."

Aers Energy BV