Katwijk betaalt rekening voor slappe eerste helft

Wat Katwijk voor rust op sportpark 't Slot bezielde, bleef een raadsel. De stand op de ranglijst toont aan dat de ploeg van Groenendijk niets cadeau krijgt. Hoewel spierwit gekleed voetbalt Katwijk geenszins koninklijk of het moet zijn dat de adel niet (hard) hoeft te werken. Zeker de beroerde grasmat en de traditioneel stugge tegenstander rechtvaardigden daarom het slappe verweer niet. Ook Groenendijk had zich verbaasd. ,,Je weet dat het een rotveld is en dat Capelle maar één wapen heeft. We hebben daar maandag, dinsdag, donderdag en vlak voor de wedstrijd nog over gesproken. Dan ben je een gewaarschuwd mens.'' Kennelijk moest Katwijk proefondervindelijk vaststellen dat het allemaal niet vanzelf gaat. Een enkeling licht uitgezonderd (Bon, Hensen en Bougrine) was het onder de maat. Capelle kon rustig achteroverleunen en hoefde zich niet al te veel zorgen te maken over de Katwijkse stootkracht. Erwin Verkuijlen en Cees Starmans brachten als vleugelspitsen helemaal niets, terwijl de overige spelers plichtmatig over het veld sjokten. Het grote aantal foute passes grensde aan het belachelijke. Dat de schade tot één tegentreffer beperkt bleef, was te danken aan het feit dat Capelle voetballend weinig te vertellen heeft. De ploeg waar vorig jaar alles leek te kloppen - met een topklassering als gevolg - is dit seizoen eentje die meehobbelt. Nog steeds vertrouwt Capelle op zijn lange mensen voorin (Arne van Gelder en sinds dit jaar Patrick Molendijk) en een enkele bevlieging van de slimme Henk Roeland. Van Gelder scoorde dit keer de 1-0, niet geheel toevallig nadat een vrije trap van achteruit door Molendijk werd doorgekopt. Molendijk was overigens een grappig fenomeen zaterdag. Hij liep rond als een vedette, maar iemand die zelfs bij de allerslechtste betaald voetbalclub van het vorige seizoen (TOP Oss) geen contractverlenging kan afdwingen, zou beter moeten weten. Katwijk gebruikte de pauze om zich te herladen. Een volledig nieuw gezicht tonend, beten de bezoekers ineens fel van zich af. Met de nog steeds niet volledig fitte Marc Helder voor Ronald Pronk en Chris de Bie voor Starmans maakte broosheid plaats voor felheid en diepgang. Met name De Bie was de aanjager. Op links stichtte het gifkikkertje keer op keer gevaar. Een assist en een doelpunt van zijn voet waren het gevolg. Eerst werd zijn strakke voorzet keurig ingekopt door Mohammed Aitelhoussi (1-1), later zorgde De Bie voor de inleiding en het scoren van de 1-2. Na een klassieke scrimmage, mooier en spectaculairder zijn ze zelden vertoond, gaf hij het laatste zetje. Gelukkig zijn er nog voetballers die brutaliteit en kwaliteit koppelen aan veel inzet. Helaas voor hem is hij vooralsnog als pinchhitter van de meeste waarde voor zijn ploeg. Maar de scout die namens FC Utrecht voor Daniël Hensen op de tribune zat - de linkerverdediger kan wellicht binnenkort een uitnodiging voor een proefwedstrijd ontvangen - zal De Bie eveneens in zijn notitieboekje hebben genoteerd. Het op dat moment superieure Katwijk leek de derde zege van het seizoen op zak te hebben, totdat het noodlot toesloeg. Een corner leidde tot een nieuwe scrimmage, ditmaal voor het Katwijkse doel. Molendijk kreeg de treffer toegekend, ware het niet dat keeper Max de Jong de bal gewoon gevangen had als Jean-Paul Verkade hem niet ongelukkig van richting veranderde. Een laatste kans, invaller Martin Aanhane ging alleen op de Capelse keeper Van Benten af, was niet aan Katwijk besteed.