Kloetinge op alle fronten kwetsbaar

Het doelpunt van Sander Molenaar in de negentigste minuut betekende de zevende nederlaag voor Kloetinge in tien wedstrijden. En dat terwijl de ploeg achttien minuten eerder nog op de tweede overwinning van dit seizoen leek af te stevenen. De ingevallen Pieter de Graaff zorgde met zijn eerste balcontact voor een 3-2-voorsprong, nadat Ronald Zuijdwegt Kloetinge in de eerste helft op 1-0 had gezet en Wilco de Valk na ruim een uur prachtig de 2-2 had binnengeschoten. De drie doelpunten misten echter hun effect, want de voorsprong werd tot twee keer toe knullig weggegeven. Molenaar mocht één minuut na de openingstreffer van Zuijdwegt vrij inkoppen (1-1) en twaalf minuten voor tijd zorgde invaller Chris de Bie voor de 3-3. Bij beide doelpunten was de organisatie bij Kloetinge ver te zoeken, omdat de spelers in discussie gingen met scheidsrechter Kroon. Bij het derde doelpunt van Katwijk was de reactie van de spelers van Kloetinge terecht, omdat de bezoekers onterecht een corner kregen. Doelman Merlijn Swennen, die na 53 minuten de geblesseerde Jaap Pijnenburg had vervangen, werd met bal en al over de achterlijn geduwd, maar kreeg geen vrije trap. Uit de corner gaf De Bie het laatste tikje, waarna Kloetinge het spoor bijster was. Tim Kluivers verzuimde een minuut later nog te profiteren van een slippertje van Jeffrey Frijters, maar de genadeklap werd uiteindelijk toch uitgedeeld door Molenaar: 3-4. Het ongeloof straalde na afloop dan ook van het gezicht van Karl Vergouwen af. De oefenmeester zag het gat met de concurrenten onderin groeien, terwijl Kloetinge juist de aansluiting had moeten krijgen. ,,De laatste weken waren we aardig op de goede weg en vandaag scoorden we ook gewoon drie keer``, zei Vergouwen. ,,We krijgen echter veel te veel doelpunten tegen. Het probleem vandaag was dat we geen grip op hun nummer tien (Tim Kluivers) hadden. In verdedigend opzicht deed Johan de Goederen het goed tegen hem, maar als wij aanvielen werd Kluivers niet overgenomen door één van de centrale verdedigers. Hij kon daardoor telkens goed positie kiezen tussen onze verdediging en ons middenveld.`` Kluivers verscheen daardoor een aantal keren alleen voor Pijnenburg en later Swennen, maar scoorde niet. Kloetinge kreeg aan de andere kant ook goede kansen, die eveneens niet verzilverd werden. Pim Bruins, die af en toe moeite had met het speltempo, kreeg binnen vijf minuten twee kansen en een schot van Ronald Zuijdwegt kwam via de onderkant van de lat weer terug het veld in. Ferry Alfons raakte na rust ook de lat, in een wedstrijd die werd getypeerd door lange halen, veel duels en glijpartijen. Vergouwen: ,,Het was zo`n typische herfstwedstrijd en daardoor kwamen we vaak niet aan goed voetbal toe. Ik erken dat we maar twee echt goede aanvallen hebben gehad, maar dat heeft ook met de tegenstander te maken. Als het kan, proberen we zo veel mogelijk te voetballen. We konden vaak alleen de lange bal hanteren en dan moet de afvallende bal na het duel dus voor ons zijn. Dat was te vaak niet het geval. `` De trainer wist niet of de gebeurtenissen van de afgelopen week invloed hadden gehad op zijn spelers. ,,,Wij moeten ons op het voetbal blijven concentreren, maar misschien zijn de spelers er onbewust mee bezig geweest. Misschien zijn we wel uit balans gebracht door het randgebeuren.``