Kloetinge zit in de penarie

Sinds de rentree op het hoogste niveau in 1998 wist Kloetinge altijd wel raad met de seizoensouvertures. Nog nimmer werden uit de eerste drie wedstrijden minder dan vier punten vergaard. Vorig seizoen overtrof Kloetinge zichzelf en had het na drie duels al zeven punten. Dit jaar moet Kloetinge dus met veel minder genoegen nemen. Trainer Diederik Hiensch: "Elke ploeg heeft wel van die fases. Het vervelende is alleen dat het bij ons nu meteen in het begin van de competitie valt. Daardoor krijg je toch een gevoel van onzekerheid. We moeten ons alleen niet gek laten maken door de plaats waar we nu staan. Het is zaak die drie punten een keer te pakken, dan sluit je weer aan bij de middenmoot." Als het aan Hiensch ligt wordt volgende week in de thuiswedstrijd tegen FC Lisse de daad bij het woord gevoegd, maar eer het zo ver is zal er deze week nog veel gepraat, gemasseerd en hard gewerkt moeten worden. Wilco de Valk en Erik de Groene zijn hopeloos uit vorm, terwijl spelers als Micha Lekawael, Erwin van der Woerdt, Pieter de Graaff en Merlijn Swennen alle zeilen moet bijzetten om het vereiste niveau te halen. Daarnaast loopt de defensie niet over van zelfvertrouwen, hetgeen met acht tegendoelpunten in drie wedstrijden niet zo vreemd is. De hoop is gevestigd op ervaren krachten als Emiel Dorst en Pieter de Munnik, maar het is de vraag of zij komende zaterdag in actie kunnen komen. Beiden vielen afgelopen zaterdag al vroeg uit met op het oog ernstige blessures. Dorst moest na 21 minuten met een spierblessure de strijd staken, De Munnik volgde hem achttien minuten later met een rugkwetsuur. "We zitten even in die bekende hoek", stelde Hiensch zaterdag mismoedig vast. "Dan zit alles tegen." De trainer had recht van spreken, maar het is inmiddels ook duidelijk dat de selectie van Kloetinge zeker in kwalitatief, maar ook in kwantitatief opzicht niet al te breed is. Dat bleek vorige week al toen een aantal spelers er flink doorheen zat en Hiensch te weinig mogelijkheden had om spelers te vervangen. Zaterdag in de uitwedstrijd tegen Kozakken Boys was het misschien goed geweest om spits Erik de Groene uit zijn lijden te verlossen, maar op de bank zaten slechts verdedigers en middenvelders. En dus mocht de topschutter van vorig seizoen voort blijven ploeteren. Het leverde hem zowaar nog een treffer op ook. In blessuretijd bezorgde hij Kloetinge uit een vrije trap nog een sprankje hoop. De Groene schoot met links langs de muur raak: 2-1. Kloetinge zette hierna nog aan voor een alles-of-niets-offensief, maar de ploeg verliet uiteindelijk met lege handen het fraaie sportcomplex De Zwaaier. Op zich was dat niet zo vreemd. Niet dat Kozakken Boys nu zo indrukwekkend speelde, maar Kloetinge miste daad- en slagkracht in alle linies. De aanvallers waren niet scherp genoeg, de middenvelders misten creativiteit en de verdedigers waren bij vlagen niet meedogenloos genoeg. Toen vervolgens ook nog eens Emiel Dorst en Pieter de Munnik, hij vormde als rechtsback een lichtpuntje, van het toneel verdwenen, bleef er een elftal over dat wel wilde zwoegen, maar nimmer de echte overtuiging toonde. Dat was jammer, want als er ooit een kans was om Kozakken Boys een nieuwe draai om de oren te geven, dan was het zaterdag wel. De thuisploeg speelde onsamenhangend, slordig en zonder vertrouwen. Pas toen Dennis Scharrenburg in de 37e minuut de score via een zondagsschot had geopend, kwam er wat meer vuur in het spel van Kozakken Boys. Het was echter ook zo weer gedoofd, waarna het twaalf minuten voor het einde opnieuw oplaaide. Marco Kant schoot uit een hoekschop van dichtbij raak: 2-0. De beide doelpunten werden door Kloetinge fel aangevochten en daar was iets voor te zeggen. Bij de eerste treffer werd er een overtreding op John Bentschap Knook begaan en bij het tweede doelpunt was duidelijk zichtbaar dat Kant de bal met de hand beroerde. "In zo'n slechte wedstrijd kunnen dat soort momenten je punten kosten", mokte Hiensch naderhand, waarna de emotie snel weer plaats maakte voor de ratio. Alle tegenslagen ten spijt had Kloetinge tegen Kozakken Boys gewoon meer moeten bieden.