Lachen om Oranje van de Overkant

Bron: De Volkskrant, maandag 10-09-2001 Het was gieren, lachen en brullen in de spelersbus van de zaterdaghoofdklasser HSV Hoek, mede dankzij het radioverslag van Ierland - Nederland. De eigen misser tegen Delta Sport (in de laatste minuut belandde de bal op de vijandelijke paal) speelde geen enkele rol meer in de bus. Polonaise! Olé, olé, olé! HSV-technisch manager Patrick Naudts (36): 'Vooral als die ene, schreeuwerige radioreporter aan het woord was lagen we in een stuip.' Jack van Gelder? 'Nee, die andere. Die zo laatdunkend sprak over Ierland. Ron de Rijk, ja!' Nooit begon HSV Hoek zo blijmoedig aan de hoofdklasse als op 1 september jongstleden. 3-2 verloren, heerlijke terugreis van een uur of wat. HSV Hoek mag zich de beste voetbalclub van Zeeland noemen. Proficiat daarmee. Maar wemelt het soms in Zeeuws-Vlaanderen van de landverraders? Dan verdient de aanstaande ons aller lof gezien de kop in de Zeeuwse editie van BN/De Stem van zaterdag: Máxima slaat Zeeuws-Vlaanderen over. Landverraders zijn de spelers van Hoek niet. Belgen moeten altijd een beetje gniffelen als de 'dikke nekken' van Oranje verliezen. En bij Hoek - een welkome gast in het Anton Pieck-Nederland van Spakenburg (IJsselmeervogels), Bennekom (idem), Veenendaal (DOVO) en Barendrecht (idem) - spelen nogal wat Belgen. Veertien van de negentien leden van de A-selectie zijn Belg. Technisch-manager Patrick Naudts is Belg. Trainer Angelo Nijskens (38) is Nederlander maar woont en werkte zo'n beetje zijn hele leven in België. De helft van het gebruikelijke toeschouwersaantal (totaal: tussen de duizend en 1500) is Belgisch. Zaterdagochtend in de bestuurskamer in Hoek, enige uren voor het eerste thuisduel van het seizoen tegen Barendrecht, zegt vice-voorzitter Guido van Schaick: 'Ik ben een reserve-Belg.' En van beroep? Hoekenees Van Schaick doet op slag geheimzinnig. Nee toch, Belgisch spion? 'Noem mij maar ambtenaar.' Terwijl wind en regen sportpark Denoek teisteren steekt Guido van Schaick van wal. Hoek telt drieduizend inwoners, de HSV was altijd een dorpsclub, en twintig jaar geleden bepaalden enkele sponsors dat HSV in de vaart der volkeren moest worden opgestuwd. Gewoon vanuit regionaal-commerciële overwegingen. Dat Hoek op de landkaart staat maar voor altijd 'vergeten' zal zijn, is de overtuiging van menig Hoekenees. Daar verandert die Westerscheldetunnel (opent in 2004) niets aan. Zeeuws-Vlaanderen is en blijft een eiland. De Hoekenees wil het graag zo houden. Wat 'de overkant' (Walcheren en de rest van Nederland) als een verbanningsoord ziet beschouwt de bewoner van Zeeuws-Vlaanderen als het laatste stukje Nederland waar het nog rustig is. Bij HSV Hoek is het zelden rustig. Deze zaterdag komt Barendrecht op bezoek. Vooraf spelen de 'spelersvrouwen' tegen de sponsors. Het wordt 7-7, of misschien wel 6-6. Een knipogende sponsor zegt na afloop: 'We wilden de vrouwkes wel pakken, maor 't is nie gelukt.' HSV Hoek telt veel sponsors: 160. Ze weten zich verenigd in de Stichting Promotie HSV Hoek, een lichaam naast de voetbalvereniging Hoek. Die twee tezamen bepalen het beleid van de club. Sinds een jaar of tien valt dat beleid aldus samen te vatten: HSV Hoek moet winnen en vooral kampioen worden en HSV Hoek moet vooral heel Belgisch zijn. Vice-voorzitter Van Schaick: 'Wij hebben eigenlijk helemaal niets met de overkant (Walcheren en de rest van Nederland - red.). Ik doe mijn boodschappen in Terneuzen of in België. In een paar minuten ben ik bij de grens. Als wij een leuke avond willen hebben gaan we naar Gent.' De veerboot tussen Kruiningen en Perkpolder (Zeeuws-Vlaanderen) kost alles bij elkaar een half uur (plus geld) en vaart na elf uur 's avonds niet meer. Via de 'Antwerpse' kant naar boven kost ook geld (toltunnel) en veel tijd. Van Schaick, na enig aandringen: 'Goed, ik voel me ook een beetje eilander.' Maar dan een eilander die vast zit aan België. En Belgen zitten vast aan HSV Hoek. Zo beamen de oud-profs Patrick Naudts en Angelo Nijskens, tot vorig jaar spelers van het eerste en nu respectievelijk technisch manager en trainer. Naudts en Nijskens speelden samen bij SK Lokeren (hoogste niveau in België), maar waar het hart écht van overslaat is HSV Hoek. Naudts: 'Hoek is thuiskomen.' Nijskens: 'Ik heb het diploma oefenmeester II en het Belgische Heizel-diploma maar wat is er mis met Hoek?' Niets, helemaal niets. Ja, nu gaat het even mis. Had HSV Hoek eindelijk een toppertje van de overkant (Erik van de Watering uit Bergen op Zoom), zegt die jongen na een paar trainingen adieu want het is zo ver reizen . Zo groot is het leed bij HSV Hoek dat er tegen Barendrecht zelfs een beroep moet worden gedaan op een Hoekenees: Michael Mullaert mag rechtsback spelen. Hij en zijn vele Belgen doen het helemaal niet slecht. Een 1-0 voorsprong voor de blauw-witte thuisploeg wordt door de rood-witten vlak voor tijd teniet gedaan: 1-1. Wie bij HSV Hoek op de tribune zit ziet een fabriekspijp met vlam van Dow Chemical . Wind en regen krijgen die vlam niet uit. Na afloop reageren Nijskens én Naudts verbaasd op vragen over het perspectief van HSV Hoek. Nijskens, beetje ontstemd over het slechte spel : 'Hoek wil helemaal niet naar de profs.' Naudts, manager maar voelt zich nog speler, dus ook ontstemd: 'Het is waar ik thuis ben.' Ze zijn schoonbroers, Nijskens en Naudts. De Nederlander was een technische speler, de Belg een werkertje. Die laatste: 'Wij accommoderen goe. 't Is als thuis, twee sterke en gelijke karakters, dat werkt niet. Maar dé Belg en dé Nederlander verstaan elkaar nie als't om voetbal gaat. Mooi, hé. . .'