Lisse-Excelsior niet om aan te zien

In het voorwoord van dat keurige boekje wordt trainer Ruud Bröring geciteerd. ,,Ik ga uit van vier principes. Belangrijk is de spelvreugde, zodat het publiek aan zijn trekken komt. Daarna moeten de spelers het naar hun zin hebben en vervolgens de trainer. Het resultaat komt op plaats vier.'' Een mooie filosofie, waar supporters van veel clubs die hij heeft getraind, baat bij hebben gehad. En ook de fans van FC Lisse hebben al genoten, Bröring staat daar nu voor het derde seizoen aan het roer. Maar zaterdag was van de 'Vier Principes van Bröring' weinig te zien. Principe 1: De spelvreugde, zodat het publiek aan zijn trekken komt. Daarmee bedoelt hij dat de spelers het een eer moeten vinden om voor FC Lisse te spelen, en dat ze dat moeten laten zien door tussen de kalklijnen hun best te doen. Hun best deden de meesten zaterdag wel. Maar toch viel er weinig te genieten. De Lissenaren verloren bijna alle duels op het middenveld van de gretiger ogende Maassluizenaren. Al na 13 minuten had Excelsior de leiding kunnen nemen, maar in een scrimmage na een hoekschop lag Lisse-doelman Kenny Heemskerk twee keer keurig in de weg. Bijna veertig minuten moesten de toeschouwers - die toch graag aan hun trekken zouden komen - wachten op een kans voor de thuisclub. Die kwam uit het niets, Pascal Averdijk veroverde zelf de bal in de 'zestien' en haalde uit. Uit de daaropvolgende hoekschop kopte Olaf Schaap zowaar de 1-0 binnen. Principe 2: De spelers moeten het naar hun zin hebben. Dat kan haast niet het geval zijn geweest. FC Lisse had de hele wedstrijd lang weinig balbezit, afgezien van een klein offensief rond tien minuten voor het einde. Tot dat moment was de ploeg weinig balvast, kwamen passes niet aan, en als er een vrije man was, dan strandde de bal onderweg op een slappe aanname. De Lissenaren werden overal op het veld fel op de huid gezeten door de bezoekers uit Maassluis en wisten zich er geen raad mee. Intussen bleven kansen uit. Aan weerskanten, overigens. Beide verdedigingen stonden als een huis, en aan beide zijden waren de aanvallers niet scherp genoeg. Dat gold voor Averdijk - die een draak van een wedstrijd speelde - en Schaap aan Lisse-kant, net als voor de anders zo gevaarlijke Fabian Keerveld en Nees Pellikaan bij Excelsior Maassluis. Geen wonder dat een invaller gelijkmaakte. Niels Vonk had net twee minuten de plaats van Pellikaan ingenomen, toen hij een niet te missen kans niet miste, 1-1 in de 68ste minuut. Principe 3: De trainer moet het naar zijn zin hebben. Dat was niet het geval, gaf Bröring na afloop toe. ,,De kansen waren op de vingers van één hand te tellen, maar aan het einde zit je toch met je billen bij elkaar.'' Excelsior Maassluis kreeg namelijk in de laatste minuut een strafschop. Heemskerk haalde de doorgebroken Tom Visser onderuit, maar tikte de penalty op de paal en haalde ook de rebound van de lijn. ,,Maar je kunt hem ook winnen door die bal op het einde'', zei Bröring. Rob Opdam werd onterecht teruggefloten voor buitenspel, terwijl hij alleen op de keeper afging. ,,En dan doe je gewoon keurig bovenin mee.'' Dat zou voor dit FC Lisse te veel eer zijn geweest. Als eenvoudige ballen van je voet springen, passes uren onderweg zijn zodat ze makkelijk zijn op te vangen of een aanval strandt op een veel te vol middenveld, waar niemand een beslissing lijkt te willen nemen, dan hoor je niet bovenaan de hoofdklasse thuis. Principe 4: Het resultaat. Dat had de wedstrijd kunnen redden, inderdaad. Misschien is dat ook wel zo. Met een punt na een dergelijk zwak duel mag FC Lisse niet ontevreden zijn. Dat gaf Bröring ruiterlijk toe: ,,Bij Rijnsburgse Boys kregen we te weinig, tegen Quick Boys kregen we te weinig, en nu krijgen we misschien wel te veel. Dan hebben we nog steeds één wedstrijd tegoed, trouwens.''