Nieuwjaarskopstootjes

We zijn op de helft van de competitie en dus tijd voor een evaluatie van de prestaties van Hoek 1. De oorspronkelijke doelstelling om in het linkerrijtje van de ranglijst te komen lijkt gehaald te kunnen worden. Wel staat alles zeer dicht bij elkaar, hetgeen betekent dat tweemaal verlies op rij een duikeling in het rechterrijtje tot gevolg heeft. Het vertoonde veldspel is behoorlijk en in de meeste wedstrijden waren wij de dominante ploeg met veelvuldig balbezit waardoor aanvallend vleugelspel mogelijk bleek. Het puntenaantal had beduidend meer kunnen en moeten zijn maar het is veelvuldig gebeurd dat een voorsprong vlak voor tijd werd weggegeven. De laatste thuiswedstrijd tegen GVVV toonde aan dat je niet teveel het elftal door elkaar moet gooien ondanks veel gelijkwaardige selectiespelers. Ik wil hier niet op de stoel van de trainer gaan zitten want het duo Naudts-Nijskens is capabel en ervaren genoeg om steeds weer de juiste keuzes te maken. Maar omdat ik een voetballiefhebber pur-sang ben wil ik toch pleiten voor een vaste basisplaats voor Barry van der Hooft. Hij is één van de weinige creatieve spelers die met één onverwachte en onnavolgbare beweging het spel kan open kan gooien. Het is een straatvoetballer die ‘het’ gewoon ziet. In mijn ogen verdient hij veel meer krediet en al die elkaar napapegaaiende criticasters die altijd maar weer zeuren over zijn aanleg tot dikte zien zeker liever hardlopende eenheidsworsten met oogkleppen op. Trouwens de ranglijst geeft een volstrekt objectief beeld van de sterkte van de ploegen: SDVB, Roda Boys en Spijkenisse zijn regelrechte degradatiekandidaten en Zwart-Wit ’28, IJsselmeervogels, Huizen, Bennekom, Kloetinge en Hoek zijn de titelkandidaten en ik zou niet verbaasd zijn als Kloetinge in mei met de titel gaat lopen. Mocht dit het geval zijn dan kunnen ze Piet Eversdijk van Omroep Zeeland wel bij elkaar vegen want volgens mij feest hij zelfs op de zondag (?) dan gewoon door. Begin november is een gedeelte van “kopstootjes” verschenen in de sporteditie van de PZC. Het item over damesvoetbal was voor Frits Bakker aanleiding genoeg om er een journalistieke invulling aan te geven middels publicatie in de krant. Nou, dat heb ik geweten. Talloze reacties aan mijn adres waren het gevolg. Het merendeel positief en ook nog enige verbale negatieve. Ik stond steeds klaar met de toelichting ‘het is een karikatuur en bewust aangedikt om lezers te prikkelen’. Met name die ene anonieme reactie sprong eruit die het zo nodig vond mij persoonlijk te moeten beledigen en kwetsen middels een kwaliteitsarm briefje. Een beetje heldhaftig persoon uit zijn grieven recht in mijn gezicht maar niet op deze laffe manier. Meer woorden maak ik er niet meer aan vuil want dat is hij/zij absoluut niet waard. De discussie omtrent het vormen van een topklasse voor het amateurvoetbal is maar weer eens aangewakkerd. Het is een herhaling van zetten en standpunten. De hoofdklasse van het zondagvoetbal b(l)oeit niet dus moet daar een florerende zaterdagtak voor geslachtofferd worden. Een beetje een kromme redenering. Het zaterdagvoetbal is een instituut op zich en heeft zijn fundamenten in een breed uitgemeten christelijke traditie. Vissersdorpen zijn veelal een exponent van deze sportbeleving. Prachtige, sfeervolle derby’s met veel publiek is één van de kenmerkende charmes van het zaterdagvoetbal. Vroeger luisterde ik met rode oortje naar het onnavolgbare stemgeluid van Jaap Bax op de NCRV radio, wanneer hij het commentaar verzorgde van één van de wedstrijden in de beste zaterdagtraditie. We gaan dit toch niet zomaar weggooien. Nu zal ik wel weer het verwijt krijgen dat ik defensief en oubollig denk maar ik geloof niet zo in een nieuwe topcompetitie van het amateurvoetbal, gebaseerd op de beruchte Zeister visie. Ook het vormen van twee topklassen van boven en onder de rivieren is géén optie. Het merendeel van de ploegen komt dan uit de zondaghoofdklasse B, aangevuld met Kozakken Boys, Zwart-Wit ’28, ASWH en Barendrecht, een beetje karig dacht ik zo. Maar ja, sommige ontwikkelingen vallen gewoon niet tegen te houden zoals fusies in het bedrijfsleven en herindelingen van de lagere overheden. Bepaalde tendensen zijn klaarblijkelijk onafwendbaar. Onze Belgische spelers zullen bij hun blik op het eerste maandelijkse salarisstrookje in 2002 van onze penningmeester zeker niet schrikken dat ze veel te weinig reisgeld hebben ontvangen. In december zijn ze werkelijk iedere avond gratis getrakteerd op een LOI cursus Euro in het 7 uur journaal van de VRT. Nou de theorie nog omzetten in de praktijk aan de bar van de kantine. Ik waarschuw hen bij deze dat de heer Breepoel alles streng en nauwlettend in de gaten zal houden. Hoek en het Soccertoernooi, eens een bloeiend huwelijk maar de laatste jaren nemen de scheurtjes in de relatie dusdanige vormen aan dat een echtscheiding aanstaande lijkt. In het programmablad van Soccer 2002 valt een sportief en vurig pleidooi te lezen voor een terugkeer van Hoek op dit evenement. Met name het argument dat twee “Hoekenezen” aan de wieg stonden van dit voetbalfestijn, zijnde Ed van de Linden en Peter Koole, spreekt in hun voordeel. Ik weet nog goed op welk moment ik te horen kreeg van dit prille initiatief. Het was in de oude kleedkamer van Hoek 1 na een Paradijsloopje midden in de winter. Nou ja, laat dat verkleinwoord “je” er maar af want het was flink afzien die 8 km duurlopen in een ijskoude polder met een gure oostenwind. De onvergetelijke Jan Dooms was ons stevig aan het aanmoedigen in de auto met zijn ene hand aan het stuurwiel en in zijn andere hand een flesje “boswandeling” (likeur), hij bleef dus op een andere manier warm. Ook werd de volledige selectie gedubbeld door een B2 junior die nog géén deuk in een pakje boter kon schoppen maar wel Gebreselassi-achtige neigingen had. Maar ik dwaal af. De Paradijsloop heet tegenwoordig oliebollenloop (niet zo’n bijster originele naam want alle afstanden in heel Nederland hebben deze naam rond de jaarwisseling) en heel de selectie zou hieraan moeten meedoen en niet alléén jongens uit ons dorp. Samenvattend wil ik dus pleiten voor de volgende verplichte activiteiten tijdens de winterstop: deelname aan respectievelijk het Soccertoernooi en de Paradijsloop omdat tradities in ere moeten worden gehouden. En kom nou nu niet met “het doorkruist de professionele voorbereiding op de 2e seizoenshelft”, want we moeten niet doorschieten met deze zwaarwegende term. Twee mensen die dicht bij HSV Hoek stonden zijn vlak voor de feestdagen overleden. Naast voorzitter Ruules is eveneens Martin Clarke onverwacht en veel te vroeg overleden. Martin Clarke heeft eind jaren 80 en begin jaren 90 enige seizoenen gespeeld in voornamelijk het derde. Martin had een leidinggevende baan bij chemiegigant DOW en had niets van zo’n kille, harde op Amerikaanse leest geschoeide manager. Integendeel, hij was een vriendelijke en innemende Engelsman (een nice guy) die voor zijn plezier op de zaterdag bij Hoek 3 stond te ballen. Hij kwam uit het land van “kick and rush” voetbal die het middenveld altijd overslaan, terwijl hij vreemd genoeg meer een technische, continentale middenvelder was. En weet je wat ik me ineens nu besef en tevens een beetje onwerkelijk vind: Behoudens directe dierbaren als je ouders, partner en kinderen was hij één van diegenen die mij omhelsd hebben nadat je hem liet scoren uit een perfect aangesneden voorzet. Loek Zeegers