Oranje met rouwband

Aanvankelijk dacht ik met “Hoek van Zeeland” seizoen 2009-2010 af te sluiten en ergens in september mijn eerstvolgende column weer te publiceren. Het plotseling overlijden van Piet Dey noopt me uit piëteit enige zinnen aan hem te wijden. Valt trouwens niet mee de laatste tijd, er zijn nog al wat dierbare Hoekenezen met het hart op de juiste plaats voor de HSV Hoek die ons zijn ontvallen. Ook de 63-jarige Piet hoorde tot deze groep. Hij was jarenlang bestuurder (secretariaat) in de jaren 70-80 en vervolgens een trouwe en volgzame supporter van ons keurkorps. Hij heeft heel wat kilometers gemaakt om de verrichtingen van Hoek in den lande gade te slaan. Velden, routes, reistijd, achtergronden van de tegenstander, hij kende het allemaal op zijn duimpje. Hij zei altijd “Ach, het is een hobby van me”. Bij aanvang van de wedstrijd babbelden we in een groepje altijd even over het spelletje en de actualiteit van het eerste. Hij was géén fervent voorstander van de Topklasse, maar hij zou nog wat graag kilometers gemaakt hebben naar bijvoorbeeld Genemuiden. Als voetbaldier ga ik de komende weken weer een verwarrende tijd tegemoet. Ik twijfel over wat ik allemaal moet aanschaffen om onomstotelijk kenbaar te maken dat ik een hardcore chauvinist ben gedurende het WK. Oranje vuvuzela’s, pruiken, plopmutsen, petjes, boa’s, klompen, Zeeuwse kappen, clownneuzen en gadgets van elke supermarkt. Roel Coutinho heb ik nog niet zien waarschuwen op het NOS journaal over een aanstaande Hollandse griep, maar de oranjekoorts grijpt toch wel degelijk om zich heen. De symptomen beginnen al overal zichtbaar te worden. Iedereen doet massaal mee aan deze gekte en juist daarom ga ik heerlijk anoniem en dwars alléén thuis voor de buis zitten. Alles wat maar enigszins riekt naar de kleur oranje wordt verbannen uit huize Zeegers: Dus géén sinaasappels en paprika chips op het boodschappenlijstje, er wordt géén VVD gestemd, voor pakjesbezorger van TNT Post doe ik de voordeur niet open, Pluisje ons konijn krijgt voorlopig geen wortels, oranje stoplichten negeer ik volkomen en richting aangeven in de auto doe ik met mijn armen en wijsvinger. Gelukkig is ons huis niet getooid met de oranje dakpannen anders zou ik in staat zijn geweest om een aannemer een tussendoor klusje te gunnen. En ‘we’ zijn al bijna wereldkampioen. Wat een arrogant en overdreven gedoe. Kijk, het Nederlands elftal (oranje krijg ik niet uit mijn strot) beschikt over een aantal goede voetballers en kan van iedereen winnen maar ook verliezen. Succes zal afhankelijk zijn van net geen of net wel buitenspel of binnen- en buitenkantpaal.