Rijnsburg heeft Middelmors-complex

Wie de statistieken erop naslaat, kan niet anders concluderen dan dat de Rijnsburgers aan een Middelmors-complex lijden. Slechts een van de zeven thuisduels werd gewonnen, tegenover vijf zeges op verplaatsing. Tel daarbij op dat het eerste elftal bij uitduels meer onbevangen lijkt te spelen dan in het eigen dorp. Het werpt de vraag op voor wie die nieuwe tribune eigenlijk wordt neergezet. Zaterdag was het andermaal afzien voor de supporters. Natuurlijk was ook het matige Excelsior daar schuldig aan, maar Rijnsburg was de hoofdverdachte. De eerste helft was werkelijk niet om aan te zien. Er werd hard gewerkt om opbouw en eventueel vervolg van de tegenstander te frustreren, met Raymond Kolder als voornaamste dwarsligger. Eenmaal in balbezit legde Rijnsburg een schrijnend gebrek aan creativiteit aan de dag. Doorzichtige combinaties, vrijwel altijd over rechts, werden eenvoudig door Excelsior onderbroken en verder zagen de Maassluise verdedigers de lange ballen van Michel Nok of Bartjan Onderwaater al ver van tevoren aankomen. Tegen een opponent die zich schuilhoudt en al blij is met een punt, ontbeert Rijnsburg een speler die het elftal kleur en regie geeft. Zoals Michael de Roode, Martin den Haan of Wesley Slingerland dat deden. Spelers uit het recente verleden die er om uiteenlopende redenen niet meer bij zijn. De afwezigheid van Nick Schnater (geblesseerd) en Robbert van Wijk (geschorst) hielp ook al niet. Defensief had Rijnsburg weinig problemen. Excelsior-spits Oscar Laguna Burgos had zo goed als niets in te brengen tegen Onderwaater en back Dennis de Groot neutraliseerde het gevaar van de behendige vleugelaanvaller Fabian Keerveld. Daar stond tegenover dat ook Rijnsburg aanvallend weinig potten kon breken. Jasper Ketting was dolende, Berry Charité is geen schim meer van de spits die het tot Speler van het Jaar schopte en Frank Zinhagel kon terugzien op een aantal geslaagde acties, maar hij moest na rust met een lichte blessure worden vervangen. Doordat beide aanvalslinies op non-actief stonden, bleef het aantal kansen zeer beperkt en als ze zich voordeden, waren er meestal middenvelders in een hoofdrol. In de beste periode van de Rijnsburgers, de eerste tien minuten na rust, kreeg Kolder een grote mogelijkheid na een aanval met Ketting en Peter Freke als voorbereiders. Kolders schot werd door doelman Rob Grauwmeijer gekeerd. Freke en Charité misten kleinere mogelijkheden. Net nadat het offensiefje over leek en het duel weer afzakte naar een slaapverwekkend niveau, scoorde de thuisclub. Freke trok een corner niet voor, maar hij schoof de bal naar de punt van het strafschopgebied waar de vrijstaande Michel Nok een wippertje richting strafschopstip gaf. De achterwaartse kopbal van invaller Alex Redel verraste Grauwmeijer. Het had alle schijn van een ingestudeerde actie 'maar dat was het niet', gaf trainer Ted Verdonkschot met een glimlach toe. Maassluis drong in de slotfase nog wel aan en keeper Lennert Hegie werd twee keer getest maar de stand veranderde niet. ,,Het spel was inderdaad niet groots, maar door de overwinning staan we op nog maar drie verliespunten van de koploper", aldus Verdonkschot. Daar viel niets op af te dingen. Maar het oog, al of niet gericht vanaf een nieuwe tribune, wil ook wel eens wat.