Terneuzen wil alleen het allerhoogste

Bij zijn aanstelling als voorzitter van Terneuzen, drieëneenhalf jaar geleden toen de club nog uitkwam in de derde klasse van het zondagvoetbal, stak Eddy Dobbeleir zijn ambities niet onder stoelen of banken. In de visie van de nieuwbakken preses moest Terneuzen op termijn doorstomen naar de hoofdklasse om zo in de streek te kunnen wedijveren met zaterdaghoofdklasser Hoek. "In de streek is er bestaansrecht voor een zondag- en zaterdaghoofdklasser. Dat hoeft elkaar niet te bijten. Hoek wens ik alle goeds toe. Ik ga er van uit dat dat wederzijds is", zo sprak hij voor aanvang van het bekerduel van Terneuzen tegen Zaamslag. Om de doelstelling te halen was het wel noodzakelijk dat er versterking van buitenaf kwam, waarbij toch de eigen jeugd niet uit het oog mocht worden verloren. "Bij mijn komst was Terneuzen gedegradeerd uit de tweede klasse. Er werd me gevraagd of ik iets voor Terneuzen wilde betekenen. Ik heb er mijn schouders onder gezet en gezegd dat we het allerhoogste moesten nastreven. Sommige mensen dachten dat ik dat alleen wilde bereiken met spelers van buitenaf. Onzin, want het beleid was en is dat de jeugd altijd voor gaat. Pas wanneer er plaatsen in het elftal niet met eigen mensen opgevuld kunnen worden kijken we verder." Bij de inaugurale rede van Dobbeleir haalden velen de schouders op en traden de sceptici snel op de voorgrond. Dobbeleir zou de cultuur van Terneuzen als ex-voorzitter van Hoek niet kennen en zijn plannen om met spelers van buitenaf Terneuzen hogerop te brengen zouden binnen de rood-zwarte vereniging op te veel weerstand stuiten. Dobbeleir, overtuigd van zijn gelijk, omringde zich met een aantal daadkrachtige figuren die bereid waren om met hem de kar te trekken en vond in de persoon van Paul Telussa de ideale oefenmeester om de doelstelling te bewerkstelligen. "Paul is nu bezig aan zijn vierde seizoen. In januari kijken we verder. Er zijn nog geen gesprekken met hem geweest. Laat ik het zo zeggen: 'We zijn niet op zoek naar een ander'," blikt de preses vooruit. Ondertussen zijn we bijna vier jaar verder en staat Terneuzen aan de deur naar de hoofdklasse. De kritiek op het beleid van Dobbeleir verstomde met het behalen van de kampioenschappen en de gedachte dat de eigen jeugd niet voldoende kansen zou krijgen, bleek een foutieve inschatting: de helft van de huidige selectie bestaat uit Terneuzenaren. Wel dient toegegeven te worden dat alleen de allerbesten in aanmerking kwamen voor een stek in het keurkorps van Telussa. Het beleid van Terneuzen is er daarom ook op gericht om de jeugd op het allerhoogste niveau te laten uitkomen, wat op zijn beurt weer een aantrekkingskracht heeft op de talenten uit de regio. "Het groepje tegenstanders is ondertussen flink uitgedund", weet Dobbeleir. "Dikwijls moest ik in het begin via-via horen dat er mensen waren die mijn mening niet deelden. Inmiddels zitten we bijna allemaal op dezelfde lijn. Wie mij en de vereniging kent, weet dat de jeugd speerpunt van het beleid is." Met nog tien wedstrijden te spelen gaat Terneuzen met vijf punten voorsprong, maar één wedstrijd meer gespeeld, fier aan kop in de eerste klasse C. Bovendien is de eerste prijs binnen in de vorm van een periodetitel. Dit jaar moet het gebeuren, is de stelling binnen het Terneuzen-kamp. En voorzitter Dobbeleir? Met een aangepaste 'look' slaat hij het hele gebeuren gade en ziet dat het goed is. Met een plotselinge terughoudendheid zegt hij: "Een eventueel kampioenschap is nog ver weg. We zijn wel op de goede weg en een periodetitel hebben we al binnen. We gaan in ieder geval meedoen om de hoogste prijs." In zijn eerste competitiehelft presteerde Terneuzen boven verwachting goed. Vooral in de beginperiode maakte de formatie van Telussa indruk. De eerste vijf wedstrijden werden met winst afgesloten. Best Vooruit, DFC, DESK, TEC en Vlijmense Boys werden aan de zegekar gebonden. De spelers putten vertrouwen uit de overwinningen en leken onverslaanbaar. De successen eisten echter ook hun tol. Danny van de Velde en Randy Lauret zaten morrend op de reservebank en kregen weinig speelminuten. Michel Leonhart haakte af in de strijd om een plaats in de spits en kon het geduld niet opbrengen om als stand-in zijn kans te pakken. Hij vertrok tussentijds naar Sint-Gilles, waar hij overigens weer regelmatig zijn doelpunten meepikt. Leo Kaijser raakte in de wedstrijd tegen TEC langdurig geblesseerd, waardoor jeugdspeler Roel Alberti zijn kans greep en zich opwerkte tot een vaste waarde. Tegen Papendrecht en De Valk liet Terneuzen de periodetitel nog even liggen en liet Paul Telussa zich enigszins verleiden tot een gewaagde uitspraak. "We gaan alleen voor het kampioenschap. Een periodetitel pakken werkt dikwijls verlammend op een ploeg, daar wil ik mijn jongens voor behoeden." Als tegen De Valk Jos Kaijser en Dennis de Kraker geblesseerd uitvallen, blijkt dat Terneuzen over een (te) smalle selectie beschikt. Telussa is gedwongen een beroep te doen op jeugdspelers. A-junior Matti Buijsse mag een aantal keren zijn opwachting maken. Een andere jongeling, Ryan de Regt, laat zien een speler te zijn met toekomst. Club Brugge informeerde naar hem, maar tot concrete afspraken kwam het niet. Barry van der Hooft, die aan het einde van het vorige seizoen Terneuzen verruilde voor Hoek, laat zich steeds meer zien op sportcomplex De Vliegende Hollander, de thuishaven van Terneuzen. Bij de zaterdaghoofdklasser maakt hij meer meters buiten de lijnen voor het warmlopen dan erbinnen. De nieuwe trainer Angelo Nijskens heeft voor hem geen basisplaats in gedachte, zolang Ronald van Sliedrecht niet geblesseerd of geschorst is. De weemoed naar Terneuzen neemt bij Van der Hooft steeds grotere vormen aan. Over zijn terugkomst volgend seizoen wordt gespeculeerd. Dat Terneuzen even in een mindere periode zit, komt duidelijk aan het licht in het uitduel tegen Deurne. De ploeg krijgt op alle fronten voetballes en wordt door de nieuwe nummer één volledig overklast. Stemmen gaan op dat Telussa zijn uitspraak over de periodetitel maar beter had kunnen inslikken. Deurne blijkt echter kwetsbaar, want na het huzarenstukje tegen Terneuzen is de club van onder de rook van Eindhoven weer gewoon een ploeg die ook punten laat liggen. Tegen Best Vooruit spelen de Scheldestadbewoners dramatisch slecht, maar pakken wel de punten. De klip DFC wordt thuis gemakkelijk genomen, terwijl WVO Terneuzen twee punten afhandig maakt. Een andere spijtoptant, Danny Magito, doet gewag van zijn tussentijdse terugkeer naar de club van voorzitter Dobbeleir. Het niet nakomen van een terugbetaling van een vooruit ontvangen kilometervergoeding houdt de overgang van hem nog even tegen. Omdat Mike But en Geert de Poorter ondertussen de ziekenboeg zijn komen versterken snakt Terneuzen naar de winterstop. Het naar voren geschoven bekerduel tegen Zaamslag geeft de supporters van de gedoodverfde titelkandidaat uit de eerste klasse van het zondagvoetbal zo kort voor het kerstdiner een nare smaak in de mond. Via strafschoppen bekeren de rood-zwarten verder. En voorzitter Eddy Dobbeleir? Hij is nuchter in zijn commentaar: "Over deze wedstrijd kun je niet positief schrijven, maar daar lig ik niet wakker van. Over vier maanden kun je een heel ander verhaal lezen." Een vooruitziende blik? Een glimlach tekent het gelaat van de voorzitter. Eddy Dobbeleir slaat de taferelen op afstand gade en ziet dat het nog steeds goed is.