Van Hans van Arum mag Sparta Nijkerk bescheidenheid best laten varen

In de wondere wereld van de hoofdklasse is Sparta Nijkerk nog altijd een kleintje. Maar dat de nummer 39 van de ranglijst aller tijden (sinds 1970) met zevenmijlslaarsen over de Nederlandse amateurvelden dendert, lijkt alleen nog niet te zijn doorgedrongen tot binnen de omheining van De Ebbenhorst zelf. Waar de Amersfoortse Huizen-trainer Jurgen Kok zaterdag in het programmaboekje hoog opgaf over Sparta, regeert in Nijkerk vooral nederigheid. Niet in ambitie, want Sparta aast op een plek bij de beste zes, wel binnen de lijnen. Onder Hans van Arum, als voetballer groot geworden in de subtop van de eredivisie, moet Sparta wat meer randstedelijke bluf aan de dag gaan leggen. ,,Sparta is vorig jaar derde geworden. Een prachtig resultaat. Ik heb alleen niet het idee dat de spelers dat ook uitstralen. Het is nog te bescheiden. Het is toch vooral: doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg. Maar deze groep is niet minder dan vorig jaar. Die is sterker. Het mag binnen de lijnen allemaal wel wat brutaler.’’ Van Arum filosofeerde er zaterdag in de catacomben van De Wolfskamer op los, zes weken nadat hij het startsein voor het seizoen 2006-2007 had gegeven. Bovenal omdat zijn ploeg in Huizen zo’n bleek optreden had afgeleverd. Het was illustratief dat er pas een loden last van Sparta Nijkerk afviel, toen Raoul Henar na ruim een uur storend werk van Henk van Steeg op waarde schatte en de Nijkerkers met 2-0 in een fauteuil zette. Prompt veroorloofde Sparta zich enkele frivoliteiten en gelikte combinaties die een tipje oplichtten van het Veluwse potentieel. Tot dan stond de seizoensopening van Sparta bol van onrust en sprankelde het geen moment. Alsof Sparta zelf nog geen weet heeft van zijn potentie. In elke linie heeft Sparta allesbehalve aan kracht ingeboet. Nieuwelingen als Coen Zwollo (baas van de defensie), Henk van Steeg (controleur) en Raoul Henar (spits) kunnen binnen de kortste tijd de vertrokken Rob Hopman, boegbeeld Michel van Dijkhuizen en goudhaantje Albert van Nijhuis doen vergeten. Vooral offensief zijn de mogelijkheden voor Van Arum schier onuitputtelijk. ,,Ik denk dus ook aanvallend. Ik ben zelf tenslotte spits geweest.’’ Van de plannen van Van Arum bleek zaterdag aanvankelijk niets. Huizen had twee keer moeten scoren (de grootste kans was voor oud-Vogel Jan de Graaf), maar de promovendus ontbrak het aan fortuin en vooral daadkracht. Sparta schrok zo van de groen-gele openingsgolven dat het afspraken vergat en pas met horten en stoten en met dank aan Huizen zijn ritme hervond. Het weinig verheffende duel was toen al een klein uur oud. Uit een bijkans onmogelijke hoek legde Salim Amerzgiou de bal met het hoofd terug op Mark Dijs, die uit de draai fantastisch uithaalde: 0-1. De goal had het effect van een bevrijding. Enkele minuten later joeg Henk van Steeg Bart Hulsbos de stuipen op het lijf, waarna Henar pas na twee instanties een bijna perfecte arabier (salto achterover) uit de heupen schudde. In de slotfase riep Sparta Nijkerk toch weer het onheil over zich af, nadat Toxopeus ongehinderd kon inkoppen. Van Arum kreeg er op de bank enkele hartkloppingen van, maar haalde na ruim vier minuten blessuretijd opgelucht adem.