Vijf voor twaalf

Aanvankelijk was werkelijk iedereen hoopvol en optimistisch gestemd over dit seizoen. Het verwachtingspatroon was gestoeld op het gedegen werk wat de “technische commissie” had gedaan. Enerzijds het uitbouwen van het professionele apparaat rondom de eerste selectie en anderzijds werd de spelersgroep volledig gehandhaafd. Het waren diezelfde voetballers die een succesvolle tweede plaats hadden bereikt in het laatste seizoen. Dit was een trendbreuk met het verleden want het was jarenlang een duiventil van komende en gaande spelers. Twee gerichte versterkingen werden aangetrokken: Wilco de Valk, één van de beste vleugelspitsen van het amateurvoetbal en Roy Hendriksen, jarenlang één van de betere spelers van de eerste divisie. Kortom, met de snelheid van de Nieuwerkerker en de routine van de Middelburger in aanvulling op het bataljon Vlamingen zou een gooi worden gedaan naar de titel. Nu in de winterstop, luttele maanden later, zijn we gedevalueerd tot degradant en bezetten we onthutsend de laatste plaats. In mijn omgeving ben ik talloze keren aangesproken met de onvermijdelijke vraag: “Wat is er aan de hand en waaraan ligt het?”. Indien ik hierop een afdoend antwoord kon geven, dan zat ik nu niet eenzaam in een kamertje een a-viertje vol te kladden, maar was ik succesvol trainer van Hoek. Het antwoord was en is altijd wanhopig zoekende naar argumenten in de trant van het verkeerde systeem, blessures, geen vertrouwen, gebrek aan vorm, druk, te hoge verwachtingen enz. enz. Feitelijk ziet het er gewoon slecht uit. Er komen vijf ploegen in aanmerking voor degradatie: ARC, Excelsior Maassluis, Hoek, Kloetinge en Scheveningen. Drie hiervan zijn de klos, dus statistisch gezien wordt het balanceren op een erg dun draadje. Je moet er toch niet aan denken dat we degraderen, dan worden het wel erg lege zaterdagen. De beleving, het hele circus eromheen zal weg zijn: Géén pikante stukjes meer op het forum van de website, géén headlines meer in de maandagmorgenkrant, niet meer verschijnen op de landelijke teletekst, nauwelijks meer op televisie, géén nieuwe attractieve spelers, géén blinkende presentatiegids meer, géén drukke kantine, géén dure leasebakken met Belgisch kenteken op het parkeerterrein, géén leuke zaterdagvullende uitstapjes naar de Bollenstreek, géén volle tribune, géén temperamentvol zikke-zakke meer van Jantje Mieras, weer partijdige clubgrensrechters, géén bussen meer van Beuk maar de tegenstander komt met de auto…..brrrrrrrr de rillingen lopen over mijn lijf!!! Het is echt vijf voor twaalf, daarom dat misschien als uiterste redmiddel nog een beroep op ere-voorzitter John Bravenboer kan worden gedaan. Hij heeft het vermogen en charisma om werkelijk alles en iedereen in de winterstop te mobiliseren om degradatie af te wenden. Ik zie hem als de Baltazar Boma van onze club. Andere vergelijkbare persoonlijkheden die zijn veters mogen strikken zijn Dirk Scheringa van AZ, Jeroen van de Herik van Feijenoord, Riemer van de Velde van Heerenveen, Nol Hendriks van Roda JC, en (voor de Belgische lezers) Johan Vermeersch van FC Brussels. Eén lichtpuntje in deze donkere dagen is de koppositie van Hoekie 3. Na een kleine 15 jaar in dezelfde klas te hebben gespeeld bestaat er nu eindelijk zicht op de titel en promotie. Ik wens iedereen die HSV Hoek een warm hart toedraagt fijne feestdagen en een sportief voorspoedig 2006 toe!