Zege voor Hoek mentale opkikker
15 mei 2006
Hoek 1
Stiekem was er een beetje hoop. Hoek had zojuist het duel met Ter Leede tot een goed einde gebracht (1-3), maar bij Ajax-Scheveningen werd er nog gevoetbald. Dus dromden zaterdag in Sassenheim spelers en supporters samen aan de zijlijn. Om na enkele minuten spanning het verdict te vernemen: Hoek moet een beslissingswedstrijd om handhaving in de hoofdklasse spelen.
Geen diepe teleurstelling, geen ontroostbare voetballers, geen tranen in de ogen van de fans: de onheilstijding uit Amsterdam werd vooral gelaten geaccepteerd. „We hebben gedaan wat we moesten doen, maar het was niet genoeg“, zei Pieter de Munnik zelfs al vóór het nieuws over de eindstand in Amsterdam (0-0) sportpark Roodemolen bereikte.
Logisch dat er berusting heerste bij de Zeeuws-Vlaamse voetbalclub. Het bereiken van directe handhaving op de laatste speeldag had immers zo’n beetje gelijk gestaan aan een wereldwonder. Ajax móest voor dat scenario verliezen van het al gedegradeerde Scheveningen en Hoek móest zelf winnen bij Ter Leede, dat nog een periodetitel kon pakken.
„Ik heb me tijdens de wedstrijd dan ook niet uitgebreid op de hoogte laten houden van de ontwikkelingen in Amsterdam“, zei Hoeks interim-trainer Paul Telussa naderhand. „Ik ging er op voorhand vanuit dat ontsnappen aan een beslissingsduel waarschijnlijk niet zou lukken. Mijn grootste zorg was vooral: krijgen we hier vandaag geen dreun.“
Want dat zou, zo beseft Telussa, zijn uitwerking kunnen hebben op het duel met VVGZ, Nieuw- Lekkerland of Roda Boys, dat voor zaterdag 27 mei op het programma staat. „De nacompetitiewinnaar van de eerste klasse stapt met vertrouwen zo’n duel in. Terwijl de betrokken hoofdklasser daar juist een gebrek aan heeft. En als je dan op de laatste speeldag van de reguliere competitie dan nog een tik krijgt ook?“
Dat had zomaar gekund. Hoek miste immers vijf belangrijke krachten, terwijl de selectie van Ter Leede voor het eerst dit seizoen compleet was en er voor de Sassenheimse neus ook nog een worst in de vorm van een periodetitel hing. Maar daar was op het veld weinig van te merken.
Ter Leede oogde behoorlijk uitgeblust, waar de ’tweede keus’ van Hoek juist de plaggen uit de grond liep. „Hadden we maar 26 wedstrijden zo gespeeld“, stelde Pieter de Munnik enigszins mistroostig vast. „Dan hadden we hier vandaag niet in deze situatie gezeten.“
Lachertje
Een waarheid als een koe. Hoek begon het seizoen als zelfbenoemde kandidaat voor het kampioenschap, maar werd al snel het lachertje van de hoofdklasse A. „Er is natuurlijk ook het nodige gebeurd“, wees De Munnik met de beschuldigende vinger vooral naar het ontslag van de trainers Eric Tetaert en Eddy Mestdagh. „En dat had duidelijk zijn weerslag op het presteren van de groep.“
Maar het falen van Hoek volledig afschuiven op de ’randverschijnselen’ is wat al te makkelijk. Sterker, de spelers waren zelf natuurlijk vooral debet aan de gebeurtenissen buiten het veld. Ze presteerden lange tijd simpelweg zwaar onder de maat en leken pas tegen het einde van de competitie ten volle te beseffen dat het gevaar toch echt serieus was. Dat de laatste vier wedstrijden toch nog negen punten opleverden, bleek voor Hoek net niet genoeg voor directe handhaving.
„Toen ik het roer van Eddy Mestdagh overnam, was het verschil met Ajax drie punten. Na vandaag is het er nog maar één, maar helaas wel één te veel“, sprak Paul Telussa, die zaterdagmiddag niettemin een lichtpunt zag. „De overwinning betekent weliswaar geen directe handhaving, maar is wel een mentale opkikker met het oog op de beslissingswedstrijd.“
En op mentale gesteldheid komt het straks aan, vermoedt Telussa: „Voetballen hoef je ze in deze fase niet meer te leren, net zomin als werken aan de conditie nog nodig is. Relatieve rust doet meer wonderen, daarom trainen we vanaf nu ook maar twee keer per week. Het belangrijkste is hoe het tussen de oren zit.“
Strijdlust
Tegen Ter Leede was daar weinig mis mee. Voetbaltechnisch was Hoek weliswaar de mindere, maar de spelers compenseerden dat met een enorme strijdlust. Zeker nadat Thijs Binnerts in de zestigste minuut zijn tweede gele - dus een rode - kaart kreeg. En omdat Ter Leede- doelman Thomas Waasdorp twee keer hulp bood, kwam de zege niet helemaal onverdiend in Zeeuws-Vlaamse handen terecht.
In de vijfde minuut na rust leek een solo van De Munnik dood te lopen, maar Waasdorp was zo galant de bal tegen Niels Dominicus aan te schieten. De spits controleerde het leer en bediende de doorgelopen De Munnik, die scoorde met een fraai boogballetje (0-2).
Ter Leede-aanvoerder Carlo van Zelst kopte vlot 2-1 binnen, maar in de 69e minuut hielp Waasdorp Hoek de marge weer op twee te brengen. De doelman met misschien wel de slechtste trap van alle hoofdklassekeepers schoot de bal in de voeten van Nyim Melki, die zich geen seconde bedacht en vanaf zo’n dertig meter haarfijn het verlaten doel vond.
Hoek, dat na bijna een kwartier op 0-1 kwam toen Niels Dominicus een fraaie steekpass van Jeroen van de Broeke op waarde schatte, kan zich opmaken voor de beslissingswedstrijd. „In de nieuwe Hoek-trainer Cees Houtepen hebben we een goede informant, hij speelde dit seizoen immers met SSV tegen VVGZ, Nieuw-Lekkerland en Roda Boys“, vertelde Telussa.
„En we gaan het laatste nacompetitieduel (Nieuw-Lekkerland tegen Roda Boys) in de eerste klasse C bekijken. Maar wie de tegenstander ook wordt, de spelers moeten ten volle beseffen dat ze met één goede wedstrijd kunnen herstellen wat er dit seizoen in 26 duels is misgegaan.“
Ter Leede-Hoek 1-3 (0-1). 14. Niels Dominicus 0-1, 50. Pieter de Munnik 0-2, 52. Carlo van Zelst 1-2, 69. Nyim Melki 1-3. Scheidsrechter: T.J. Versnel (Zwijndrecht). Rode kaart: 60. Thijs Binnerts (Hoek, tweemaal geel). Aantal toeschouwers: 350.
Hoek: Filip van der Vloet; Michel Mullaert, Stijn Porteman, Thijs Binnerts, Pieter de Munnik; Jeroen van de Broeke, Dimitri Wellens (90. Peter Doens), Nyim Melki, Thomas Ragut; Edip Yamaris, Niels Dominicus.

Veehandel Carlos van der Veeken

Joy Terneuzen BV